گسل یا گسله (به انگلیسی: Fault) به شکستگی‌هایی اطلاق می‌شود که سنگ‌های دو طرف صفحهٔ شکستگی نسبت به همدیگر حرکت کرده باشند. این جابه‌جایی می‌تواند از چند میلی‌متر تا صدها متر باشد. انرژی آزادشده به هنگام حرکت سریع گسل‌های فعال، عامل وقوع اغلب زمین‌لرزه‌ها است.

گسل‌های بزرگ در پوسته زمین نتیجه حرکت برشی زمین هستند و زمین‌لرزه‌ها نیز نتیجه نیروی رهاشده در حین لغزش سریع لبه‌های یک گسل به هم است. بزرگ‌ترین نمونه‌های گسل، مرزهای میان ورقه‌های زمین‌ساختی کره زمین است. از آنجا که یک گسل معمولاً از یک شیار مستقیم و مرتب تشکیل نشده و ناحیه‌ای از تغییر شکل‌های پیچیده زمین را در بر می‌گیرد معمولاً به جای گسل از «منطقه گسلی» صحبت می‌کنند. بزرگ‌ترین گسل ایران گسل زاگرس می‌باشد.

فهرست مطالب:

گسلهای ترادیسی

جابجایی در گسلهای ترادیسی و تراگذری

شش نوع گسل ترادیسی و تغییرات آنها در طول زمان

منشأ گسلهای ترادیسی

مراحل کافت شدن یک قاره

مناطق شکستگی اقیانوسی

گسلهای امتداد لغز قاره ای

ساختمانهای گسترش یافته در طول گسلهای رنچ قاره ای

یک حوضه جدایش – کشش آرمانی

پیوستگاه سه گانه

تکامل یک گودال

پیوستگاه سه گانه پایدار

پیوستگاه سه گانه ناپایدار

شش نوع پیوستگاه شناخته شده

منشأ و تکامل پیوستگاه سه گانه ایجاد شده بوسیله نقطه داغ

الاکوژنها