قندکافت(به انگلیسی: Glycolysis) یا مسیر امبدن – میرهوف (به انگلیسی: Embden–Meyerhof–Parnas) مجموعه‌ای از واکنش‌های درون یاخته‌ای است که توسط آن یک قند شش کربنه (معمولاً گلوکز) به ترکیبات کربن‌دار کوچک‌تری (دو مولکول سه کربنه پیروات) شکسته می‌شود و بخشی از انرژی آزاد قند در تشکیل حاملین الکترون مانند ATP، NADHذخیره می‌شود. قندکافت شناخته‌شده‌ترین مسیر از مسیرهای سوخت و ساز است. به‌طور کلی مسیر اصلی فروگشت گلوکز در همهٔ انواع یاخته‌ها، مسیر امبدن – میرهوف است. فرایند امبدن – میرهوف در درون سیتوپلاسم یاخته‌های پروکاریوتی و یوکاریوتی انجام می‌شود در حالی که مسیر انتنر – دودروف تنها در پروکاریوت‌ها رخ می‌دهد. بسیاری از ریزاندامگان بی‌هوازی برای تأمین انرژی مورد نیاز خود کاملاً به قندکافت وابسته‌اند. با توجه به بررسی‌های توالی ژنی بسیاری از جانوران و این که جو اولیه زمین فاقد اکسیژن بوده‌است، پژوهشگران احتمال می‌دهند که قندکافت یکی از ابتدایی‌ترین مسیرهای تولید انرژی از مولکول‌های سوختی آلی باشد.

فهرست مطالب:

تعریف قندکافت

فرایند امبدن – میرهوف

مراحل قندکافت

نامگذاری

مسیرهای شکستن قندها

فرآیند واکنش شکستن قندها

نقش گروه های فسفریل

واکنش ۱: آنزیم هگزوکیناز

واکنش ۲: آنزیم فسفوهگزوز ایزومراز

واکنش ۳: آنزیم فسفوفروکتوکیناز-۱

واکنش ۴: آنزیم آلدولاز

واکنش ۵: آنزیم تریوز فسفات ایزومراز

واکنش ۶: آنزیم گلیسرآلدهید ۳-فسفات دهیدروژناز

واکنش ۷: آنزیم فسفوگلیسرات کیناز

واکنش ۸: آنزیم فسفوگلیسرات موتاز

واکنش ۹: آنزیم انولاز

واکنش ۱۰: آنزیم پیروات کیناز

نقشه تعاملی مسیر گلیکولی

و…