عنوان : نظریه های یادگیری کاربردی (فصل17)
یادگیری معنادار کلامی
یادگیری معنادار کلامی یا یادگیری دریافتی توسط «دیوید آزوبل» سال 1963 مطرح گردید.
به عقیده آزوبل، وقتی چیزی دارای معناست که تصویری را در محتوای ذهن، با چیزی یا موردی آشنا مربوط سازد.
وقتی مفهومی با اندیشه ای که قبلاً در ذهن وجود داشته ارتباط پیدا کند، معنادار می شود.
برای این که محرکی یا مفهومی معنا داشته باشد، باید در ساخت شناختی یادگیرنده وجود داشته باشد.
به عنوان مثال: شتر وقتی دارای معناست که بازنمایی ذهنی آن مشخص باشد.