BGP، پروتکل مسیریابی در اینترنت است که شیوه‌ی برقراری ارتباط بین روترها را تعیین می‌کند. روترها برای برقراری ارتباطات، همسایگی ایجاد می‌کنند. تعداد این همسایگی‌ها، بهترین عامل سنجش اعتبار و قوت BGP است.

BGP مخفف Border Gateway Protocol بوده و یکی از پروتکل‌های مسیریابی در سراسر اینترنت است. پروتکل‌های مسیریابی مانند BGP همچون نقشه‌ای عمل می‌کند که بهترین مسیر را از مبدأ تا مقصد نشان داده و چگونگی برقراری ارتباط بین روترها برای انتشار انتقال اطلاعات را مشخص می‌کند. روتر BGP اطلاعات قابل‌دسترسی را با استفاده از یک پروتکل حمل‌ونقل به نام TCP تبادل کرده و پس از تشکیل یک اتصال TCP، روتر پیام اولیه را برای مذاکره و تأیید پارامترهای اتصال ارسال می‌کند.

یک داده زمانی که می‌خواهد از جایی به جای دیگر انتقال پیدا کند این بسته پس از بسته‌بندی از طریق پروتکل‌های مسیریابی شروع به پیدا کردن مسیر می‌‌کند تا به مقصد برسد.اما بسته به این‌که بسته هدایت شده مقصدش درون Autonomous system  باشد یا بیرون آن نوع مسیر‌یابی متفاوت است.زمانی که مقصد داخلی باشد از پروتکل‌های مسیریابی درونی مانند RIP، OSPF استفاده می‌کنیم. اما زمانی که مسیر آن خارج از مرز Autonomous system  باشد، از پروتکل‌های مسیریابی برونی مانند BGP استفاده می‌کنیم.

پروتکل BGP در واقع یک پروتکل مسیریابی برونی است که به کمک آن می‌توانیم بر اساس خیلی از پارامترها از جمله پرداخت حق اشتراک، امنیت و سیاست مسیریابی کنیم.

در این تحقیق به طور مفصل به پروتکل مسیریابیBGP  پرداخته‌ایم و همچنین راه‌های اعمال سیاست توسط این پروتکل را بررسی کرده‌ایم…

21صفحه

ورد