فایل فوق در قالب word و 23 صفحه قابل ویرایش است . 

چکیده

   نبود علاقه و انگیزه و ابتدایی ترین دانش در یادگیری درس زبان خصوصا در مدارس بین دانش آموزان همیشه شایع بوده است. وجود عوامل مختلف مانند کمبود مطالب جذاب در کتاب درسی، شلوغی کلاس های درس، ضعیف بودن پایه دانش آموزان در این درس، نبود علاقه و انگیزه به یادگیری، کمبود وسایل کمک آموزشی، کمبود وقت و … همه در به وجود آمدن عدم علاقه به یادگیری این درس نقش داشته اند. حال پژوهشگر در این مقاله با در نظر گرفتن همه عوامل فوق درصدد برآمده تا با بهره گیری از ابتدایی ترین امکانات و با کمک خود دانش آموزان بر روی یکدیگر سطح علاقه و انگیزه یادگیری را در آنها افزایش دهد.

   این پژوهش در طول سال تحصیلی انجام گرفته و با توجه به کم بودن ساعات این درس و حجم بالای مطالب به میزان چهار جلسه در طول سال تحصیلی بر روی گروه آزمایش انجام گردید.

   جمعیت آماری پژوهش شامل یک گروه متشکل از 28 دانش آموز می باشد که در مقطع متوسطه اول در پایه نهم تحصیل می کنند. آزمون استفاده شده، پرسش نامه ای حاوی 10 سوال انگیزشی و نگرشی در مورد یادگیری زبان می باشد. این پرسشنامه در ابتدا در اختیار دانش آموزان قرار گرفت و به آن پاسخ دادند. بعد از اجرای فعالیت های مشارکتی پرسشنامه مجددا در اختیار دانش آموزان قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که فعالیت های مشارکتی در ایجاد انگیزش و نگرش مثبت در دانش آموزان تاثیر گذار است.

مقدمه و بیان مساله

   ایجاد علاقه و انگیزه بین دانش آموزان برای یادگیری همیشه یکی از دغدغه های مربیان آموزشی و معلمان در مدارس بوده است. این مساله مخصوصا در دروسی که دانش آموزان در زندگی واقعی و روزمره با آنها سر و کار ندارند خیلی بیشتر خودنمایی می کند. درس زبان یکی از همین دروس است که اگر اهمیت آن به درستی برای دانش آموزان مشخص نشود و در آنها ایجاد علاقه و انگیزه برای یادگیری ایجاد نشود می تواند باعث توقف کامل یادگیری آنها شود. به همین منظور معلمان باید همیشه در پی فراهم کردن شرایطی برای آموزش فعال، صحیح، و کارآمد برای این درس باشند.  این هدف به عوامل مختلفی همانند تغییر شیوه ها و الگو های تدریس و برنامه ریزی درسی در جهت استفاده از روش های نوین و فعال بستگی دارد (یزدان پور، یوسفی و حقانی، 1393). همانطور که گفته شد معلم نقش بسزایی در انتخاب راه های کارآمد، به روز، و مناسب دارد تا دانش آموزان به صورت آگاهانه، فعال، و با انگیزه در پروسه یادگیری شرکت داشته باشند. آشنا نبودن معلمان با روش های نوین آموزشی می تواند سستی و کرختی در یادگیری را در بین دانش آموزان فراهم کند. ادامه روش های آموزشی قدیمی همچون تک بعدی بودن تدریس، منحصر کردن کل روند تدریس بر دوش معلم و کمک نگرفتن از دانش آموزان در فرایند یادگیری قطعا به همین وضع موجود در کلاس های درس دانش آموزان می انجامد.