مقدمه: 

در عصر حاضر، موفقیت حال و آینده در رقابت سازمانها، تا حد کمی مبتنی بر تخصـیص راهبردی منابع فیزیکی و مالی و تا حد زیادی مبتنی بر مدیریت راهبرد دانش خواهد بود. چـالش امروزه مدیران، آماده کردن محیط مناسب برای رشد و پـرورش ذهـن انسـان در سـازمان دانـش محـور اسـت (بونتیس، 2003). بنـابراین، توانـایی مـدیریت دانـش، مهـارت اساسـی مـدیران در ایـن سازمانهاست (شن و تانگ، 2008). در حال حاضر شـرکت­هـای بـزرگ دنیـا، گـزارش سـرمایه فکری را بمنزله مکمل و ضمیمه گزارش سالانه شان منتشر میکنند. در دهه اخیـر، شـرکتهـا توجه ویژه ای برای اندازه گیری سرمایه های فکری برای ارائه گزارش به طرف های ذینفـع ابـراز میکنند و در پی یافتن روشی برای ارزیـابی دارایـی­هـای نـاملمـوس داخلـی و اسـتخراج ارزش نامحسوس، در سازمان­ها هستند (تان، هونگ و هانکوک، 2007). در حقیقت، سـرمایه فکـری مـدل جدید کاملی را برای مشاهده ارزش واقعی سازمانها فراهم میآورد و با اسـتفاده از آن مـیتـوان ارزش آتی شرکت را نیز محاسبه کرد. امروزه، تأثیر سرمایه فکری بر عملکرد شرکتها موضوعی است که مورد توجه صاحبنظران و مدیران ارشد سازمانها و مؤسسات در جهان قرارگرفته است. بر این اسـاس، هـدف از اجـرای پژوهش حاضر، سنجش سرمایه فکری و بررسی رابطه آن با عملکرد شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، از طریق پاسخگویی به این سؤال کلی است که آیـا رابطـه معنـاداری بین اجزای سرمایه فکری و عملکرد شرکتهای پذیرفتهشده بـورس اوراق بهـادار تهـران وجـود دارد.