شیوه پارسی نام یکی از شیوه‌های معماری ایرانی است. شیوهٔ پارسی در دورهٔ تاریخی هخامنشیان سبک غالب معماری ایران بوده‌است.پاسارگاد، سیَلک، چُغازنبیل، و تخت جمشید، نمونه‌هایی از این سبک هستند. شیوهٔ پارسی نخستین شیوهٔ معماری ایران است که روزگار هخامنشی تا حمله اسکندر به ایران یعنی از سده ششم پیش از میلاد تا سده چهام را در بر می‌گیرد. نام این شیوه از تیرهٔ پارس برگرفته شده‌است که در این روزگاران بر کشور پهناور ایران فرمانروایی می‌کردند.

ویژگی‌های معماری پارسی

• استفاده از سنگ بریده، منظم و پاک‌تراش و گاه صیقلی و تهیه بهترین مصالح از لحاظ مرغوبیت، رنگ و دوام از هرجا که میسر بوده است.
• استفاده از سنگ‌ریزه در ساخت پی.
• قرار دادن ستون‌ها در حداکثر فاصله‌ی ممکن نسبت به هم و ارتفاع زیاد آن‌ها نسبت به زمین و آرایش و چیدمان مناسب آن‌ها برای تقسیم بار سقف بر ستون‌ها.
• پوشش با شاه‌تیر، تیرچه چوبی تخته بریده و درودگری شده.
• آرایش دیوار‌های اطراف پلکان‌های کوتاه با نقش‌های برجسته و کنگره‌های زیبا و متناسب.
• ساختن دیوار‌های جداکننده با خشت خام و آرایش داخلی و خارجی آن با رنگ کاشی لعاب‌دار.
• پرداخت فرش کف با بهترین مصالحی که در آن زمان بوده است.
• تعبیه سایبان و آفتاب‌گیر برای ساختمان‌هایی که نیاز به چنین امکاناتی داشته‌اند.

فهرست مطالب:

اصول معماری ایرانی

درون‌ گرایی

پرهیز از بیهودگی

نیارش

مردم محوری

خودبسندگی

نمونه هایی از معماری پیش از پارسی

زاغه

چغازنبیل

تصفیه خانه آب رودخانه

مادها

تپه نوشیجان

بقایای آثاری که از این تپه بدست آمده است

معماری دخمه

سپردن مردار به دخمه

شیوه پارسی

ویژگی ها

نمونه هایی از معماری پارسی

پاسارگاد

سازندگان پاسارگاد

آرامگاه کوروش

تل تخت

کاخ اختصاصی

کاخ دروازه

آرامگاه کمبوجیه

کاروانسرای مظفری

کاخ بار پاسارگاد

تخت جمشید

اصول سبک پارسی

نیارش

و…