آرتمیا یا میگوی آب شور جانور ریز و کوچکی است است از رده سخت پوستان که به زندگی در آبهای شور و بسیار شور عادت کرده و بدلیل عدم وجود جانوران شکارچی و رقبای غذایی در چنین محیطهای با شرایط دشوار آنها سازش پیدا کرده است و بصورت جمعیتهای بسیار انبوه رشد و تکثیر نموده است. مهمترین کاربرد آرتمیا مربوط به صنعت آبزی پروری می باشد. امروزه آرتمیا به عنوان بهترین ماده غذایی برای پرورش میگو، ماهیهای دریایی، آب شیرین و زینتی شناخته شده است. شاید مهمترین علل در این مورد، ارزش غذایی آن باشد. علاوه بر ارزش غذایی بالا دلایل دیگری نیز در گسترش روزافزون استفاده از آرتمیا در آبزی پروری وجود دارد.

نکاتی که هنگام پرورش باید به آن توجه داشت:

– آرتمیا به طور معمول از طریق دو جنسی تکثیر میشوند ولی به طریق بکر زایی توسط ماده نیزدر شرایط خاص (کمبود یا فقدان نر در محیط)تکثیر میشود.

– نوزادان میتوانند در کیسه تخم مادر تفریخ شوند یا مادر به تولید تخم پایدار بپردازد.
– تخمها ی پایا بدون گذراندن یک دوره خشکی نمیتوانند تفریخ شوند و اگر تخم غیر پایا باشد باید تفریخ شود و در مواقعی که آب خشک میشود تخمهای غیر پایا از بین رفته و تخمهای پایدار باقی میمانند.
– زمان تفریخ نوزادان( nauplii) در کیسه تخم مادر یا تولید تخم بعد از 140 ساعت از زمان لقاح است.که بستگی به شرایط و گونه دارد.بسته به شرایط یکی از دو روش تکثیر فوق اتفاق می افتد.
– بلوغ جنسی د ردمای 28 درجه سانتیگراد 12 روز و در دمای 20 درجه سانتیگراد 18 تا 21 روز طول میکشد.
– رنگ بدن بسته به غلظت نمک و اکسیژن آب بین سفید تا قرمز متغییر است.
– تشخیص جنسیت در ماده داشتن کیسه تخم بزرگ و یک آنتن کوچک است ولی در نرها دو آنتن بزرگ در سر دارند.
– تقریبا 160000 نوزاد از یک گرم تخم به دست می آید.
– در سن بلوغ تا 15 میلیمتر رشد میکنند و گونه های هیبرید به اندازه بزرگتری میرسند.ماده ها معمولا از نرها بزرگترند.
– آرتمیا در آب شور زندگی میکند ولی گونه ای از آن وجود دارد که در آب شیرین یافت میشود.
– آرتمیا خواب ندارد .آنها برای نفس کشیدن و تغذیه نیامند حرکت هستند.

در ادامه میتوانید این پکیج آموزشی را با تخفیف ویژه خریداری نمایید.