مبانی نظری خودپنداره

در پژوهش های جدید روانشناختی، خودپنداره از جمله موضوعاتی است که توجه زیادی را به خود معطوف ساخته و به عنوان یک موضوع مهم در روانشناسی مطرح است. خودپنداره، یکی از مهمترین عوامل موفقیت در زندگی افراد می­باشد. اگر فرد توانایی­ها و استعدادهای خود را بشناسد و تلقی و برداشت مثبتی از توانایی­های خود داشته باشد و به این باور برسد که می­تواند به آن چیزی که استعدادش را دارد برسد، این شناخت باعث افزایش بازدهی و کارآمدی و تحقق اهداف او می­شود (صادقی و خوش کردار، 1393). از نظر راجرز و کلی [1] ، مفهوم خود، نقش مهمی در یکپارچه ساختن عملکرد انسان داشته است. کمبز [2] به نقل از کاوسیان و کدیور(1394) معتقد است که حفظ و نگهداشت خود درک شده انگیزه تمام رفتارها می­باشد. مفهوم و تعاریف خودپنداره