کومارین

کومارین[1] یک ترکیب شیمیایی است که سمی و دارای یک  بوی شیرین است که در بسیاری از گیاهان وجود دارد. نام شیمیایی  آن

1,2-Benzopyrone-2- H-1-Benzopyran-2-one است و دارای ساختار شیمیایی زیر

می باشد.  

و به صورت پیش ماده در چندین ماده ضد انعقاد خون از جمله وارفارین وجود دارد.

و در بعضی از لیزرهای رنگی نیزاستفاده می شود. نام کومارین از یک لغت فرانسویcoumarou ‌ گرفته شده است. بیوسنتز کومارین در گیاهان از طریق هیدروکسیلاسیون،‌ گلیکولیز و حلقه ای شدن[2] اسید سینامیک است. کومارین همچنین می تواند در آزمایشگاه از طریق واکنش پرکین[3] بین سالیسیل آ لدهید و انیدرید استیک[4] تهیه شود.

بعضی از مشتقات طبیعی کومارین شامل Umbelliferone‌  (7- هیدروکسی کومارین) و Aesculetin  (7 و6 – دی هیدروکسی کومارین) و Herniarin  (7- متوکسی کومارین) و psoralen و Imperatorin‌ است.[1]

1-1-2- سمیت کومارین ها 

کومارین ها اغلب در محصولات تنباکو و به طور مصنوعی از طریق تعویض و یا جانشینی از گروههای استخلافی در وانیل هم بوجود آمده اند. از اواسط قرن بیستم در بسیاری از کشورهای بزرگ استفاده از کومارین ها به عنوان یک افزوده غذایی ممنوع شده است. زیرا کومارین ها ترکیبات سمی هستند که بر روی جگر و کلیه ها اثر می گذارند هر چند که کومارین ها برای انسانها ها خطرناک هستند اما به عنوان یک سم قوی برای کشتن جانوارن جونده از جمله  موشهای خرمایی استفاده می شوند. کومارین ها ترکیبات سمی هستند که ابتدا باعث خون ریزی داخلی و سپس باعث مرگ می شوند. درسال 1978 ایالت متحده آمریکا استفاده از کومارین را به عنوان مواد افزودنی به خوراکی ها ممنوع اعلام کرد چون بررسی ها نشان داد که این ترکیبات باعث سرطان ریه در انسان می شوند.

ترکیباتی که هم خانواده با کومارین ها هستند شامل :1- وارفارین[5] 2- برودیفاکوم [6] 
3- برومادیولن[7]  4- کومافوریل[8] 5- دیفناکوم [9]  که همه آنها به جزء وارفارین به عنوان عامل کشنده برای جانوران جونده استفاده می شوند.[2] 

2-1 – وارفارین                                                                                                  

  وارفارین تحت عنوان نامهای دیگر از جمله کومادین ژانتاون، ‌ماروان و واران هم شناخته شده است.

وافارین یک ماده ضد انعقاد خون است که به صورت داروی خوردنی است و از ان کمتر به صورت تزریقی استفاده می شود. و بیشتر برای پیشگیری از لخته شدن خون[10]  و آمبولی[11] در بیماران استفاده می شود. وارفارین یک ترکیب شیمیایی طبیعی و فعال است که در اکثر گیاهان بویژه شیرین بیان[12] و اسطوخودوس و گونه های گیاهی دیگر دیده شده است.[3]

1-2-1- تاریخچه وارفارین   

 در سال 1920 یک بیماری ناشناخته در گله گاو در شمال ایالت متحده و کانادا دیده شد.گله گاو بر اثر بیماری مردند و خون ریزی شدید و غیر قابل کنترلی درجراحت های خیلی کوچک در

 گاو ها دیده شد. در سال 1921 فرانک اسچوفیلد[13] یک دامپزشک کانادایی اعلام کرد که مرگ گاوها خوردن یک نوع علف کپک زده که از شبدر شیرین بدست می آید بوده است که عملکرد آن مانند یک ضد انعقاد قوی است. درسال 1929 یک دامپزشک دیگر بنام دکتر ال. ام . رودریک[14]  اثبات کرد که مرگ گاوها بدلیل از دست دادن عملکرد پروترومبین[15] است .شناختن ماده ضد انعقاد در شبدر به عنوان یک راز باقی ماند. [4]  تا سال 1940 که کارل پاول[16] و دانشجویش هارولد کمپل[17] تعیین کردند که عامل مرگ گاوها یکی از مشتقات کومارین به نام  4- هیدروکسی کومارین بوده است. در چندسال بعد ترکیبات شیمیایی زیادی کشف شد که خواص شیمیایی مشابهی ما نند ضد انعقادها داشتند. اولین ترکیبی که حالت تجاری پیدا کرد دیکومارول[18] بود که در سال 1941 ثبت شد.

19صفحه فایل Word