بررسی تئوری اثرات سوراخکاری بر اتصالات مکانیکی در سازههای کامپوزیتی
امروزه استفاده از انواع مواد مرکب با توجه به خواص برتر آنها که شامل وزن کم، استحکام بالا و مقاومت در مقابل خوردگی بالا می باشند که عموماً کاربردهای زیادی در صنایع هوافضا، هواپیمایی، خودرو و سازههای دریایی افزایش چشمگیری پیدا کرده هستند. کامپوزیتهای تقویتشده با الیاف شیشه به علت خواص مکانیکی و فیزیکی مناسب آنها دارای کاربردهای صنعتی متعددی هستند. سوراخکاری از جمله روشهای رایج برای ایجاد اتصال بین سازههای از جنس مواد تقویت¬شده با الیاف میباشد. سازههای کامپوزیتی معمولا از بهم پیوستن اعضا جهت انتقال و تحمل نیروهای وارده حاصل میگردد. یکی از روشهای اتصال اعضا به یکدیگر، به دلیل سهولت در امر نگهداری و تعمیرات، اتصال مکانیکی از طریق پیچ و یا پرچ میباشد که ناگزیر بایستی سوراخ در این اعضا ایجاد گردد. مواد مرکب به عنوان موادی که ماشینکاری آنها به سختی انجام میپذیرد، سوراخکاری این مواد منجر به لایهلایه شدن و در برخی مواقع تخریب آنها میشود. در این مقاله به بررسی اثرات سوراخکاری بر اتصالات مکانیکی در سازههای کامپوزیتی و راهکارهایی جهت جلوگیری از آسیب وارده به آنها بر اثر سوراخکاری مورد بررسی قرار گرفته هستند.