ارسطو بر خلاف افلاطون فیلسوفى آمانگرا و اتوپیایى بود. او در سیاست همچون مابعدالطبیعه خود، فیلسوفى واقعگرا جلوه مى کند که تمایلى به ترسیم «مدینه فاضله» و جامعه آرمانى ندارد، بلکه بیشتر ترجیح مى دهد تا حکومت هاى پیشین و زمان خود را مورد بررسى قرار داده، عناصر موجود در جامعه را تحلیل نماید.
ادامه در فایل ورد قابل ویرایش