مدیران به عنوان تهیه کنندگان صورتهای مالی بر وضعیت مالی شرکت اشراف دارند و ازسطح آگاهی بیشتری در مقایسه با استفاده کنندگان صورتهای مالی برخوردارند )کردستانی و امیربیگی، 6359)

افزایش اطلاعات مدیران راجع به روشها و دستورالعملهای حسابداری و همچنین انعطاف پذیری اصول و استانداردهای پذیرفته شده حسابداری انگیزههای بیشتری درمدیران جهت ارائه تصویری مطلوب از وضعیت مالی واحد تجاری از طریق پدیدهای به نام مدیریت سود پدید آورده است )جوادیان کوتنایی، 639)

مدیران شرکت ها می توانند از طریق دستکاری اقلام تعهدی و هم چنین دستکاری فعالیت های واقعی، سود را مدیریت کنند(هلی و همکاران 1999،1 ).

پژوهشگران در مطالعات انجام شده در زمینه مدیریت سود واقعی، به دنبال شناسایی سطوح غیرعادی فعالیت های واحد تجاری هستند(لگتی و همکاران 2009،3 ).

لویت(1998) انعطاف پذیری در حسابداری به این حرفه اجازه م یدهد که فرآوری هایی داشته باشد. انحرافاتی چون مدیریت سود، هنگامی رخ می دهد که افراد از این انعطاف پذیری سوء استفاده می نمایند و از این انحرافات جهت پوشش نوسان های مالی واقعی استفاده می شود. این مهم، باعث می شود نتایج واقعی عملکرد مدیریت آشکار نشود.

مدیریت سود زمانی اتفاق می افتد که مدیران ازقضاوت های شخصی در گزارش گری مالی و ساختارمعاملات استفاده می کنند. هدف آنها تغییر دادن گزارش های مالی به منظور گمراه کردن ذ ینفعان ، یا اثر بر قراردادهایی، که مبتنی بر ارقام حسابداری هستند، می باشد. (هیلی و وهلن1999)

سود یکی از اساسی ترین عناصر صورتهای مالی می باشد که همواره مورد توجه قرار گرفته است و از آن به عنوان معیاری برای ارزیابی تداوم فعالیت، کارایی و بازنگری ساختار قراردادهای سود، پیش بینی جریان های نقدی آتی برای سرمایه گذاران استفاده می شود (اقبالی عموقین، 1387 ).

اعمال اختیاری مدیران از طریق مدیریت سود میتواند زمینه را برای پنهان کردن ارزش واقعی داراییها و وضعیت مالی شرکت فراهم آورد و عواقب منفی برای ذینفعان بخصوص سهامداران، کارکنان، جامعه، شهرت مدیران و امنیت شغلی آنان به همراه داشته باشد.