مقدمه

تاریخچه و نحوه شکل گیری استانداردهای سیستم مدیریت

 سازمان جهانی استاندارد به اختصار ایزو( ISO ) نامیده می شود.   International Organization of Standardization ، برخلاف تصور عامه واژه « ایزو» که معمولاً به این سازمان اطلاق می شود تنها یک کلمه مخفف نیست بلکه واژه ای یونانی به معنای « همسان » می باشد. این سازمان جهانی در سال ١۹۴۶ آغاز بکار نمود. دبیرخانه و مقر دائمی آن در کشور سوئیس و در شهر ژنو واقع شده است. این سازمان بین المللی دولتی نیست لیکن، دارای اعتبار قوی و جهانی است. درحال حاضر این سازمان دارای ١۳٠ عضو ازکشورهای مختلف است معمولاً کشورهای عضو در جهان حمایت کننده مادی و معنوی این سازمان می باشند. از قبیل : برخی از کشورهای اروپایی، آمریکا، استرالیا، کانادا و همچنین بخشی از مسائل مادی این سازمان از طریق دریافت حق عضویتها تامین می شود.
استانداردهایی که توسط سازمان ایزو تهیه می شود، داوطلبانه می باشد. زیرا همانطور که اشاره شد این سازمان غیر دولتی است، بنابر این از قدرتی جهت تحمیل این استانداردها بر هیچ کشور و یا سازمانی برخوردار نمی باشد. اعتبار استانداردهای تدوین شده در این سازمان بستگی به حمایت کشورهای مختلف از آن دارد. استانداردهای ایزو از طریق تهیه پیش نویس در کمیته های فنی و تصویب در میان اعضاء اصلی تدوین و صادر می گردند. این سازمان تاکنون ۹۶٠٠ استاندارد منتشر نموده است که از معروفترین آنها می توان  استانداردهای سریISO ۹٠٠٠ وISO١۴٠٠٠ را نام برد.

استاندارد ایزو ۹۰۰۰ یکی از اعضای استانداردهای سیستم مدیریت کیفیت است. امروزه نیاز بسیاری از سازمان‌ها به این استانداردها بسیار تامل برانگیز است و به عبارتی یکی از شاخصه‌های استاندارسازی نحوه مدیریت کیفیت سازمان‌ها در سطح جهانی می‌باشد. اولین شاخهٔ اصلی این خانواده ایزو 9001 می‌باشد و شامل شاخصه‌های زیر می‌باشد:

·مجموعه‌ای از روندها که مراحل حیاتی کسب و کار را تحت پوشش می‌گیرند