فرمت فایل:(powerpoint) تعداد اسلایدها:34 اسلاید

بخشی ازمتن:

از میانه‌‌های دوره قاجاریان، بخش کشاورزی ایران برخلاف هدف گذشته به جای رشد متناسب با نیاز بخش‌های مختلف داخلی به تدریج به تولید برای صنایع کشورهای استعمار کشیده شد. با این تغییر جهت تأمین مواد غذایی برای جمعیت کشور دچار نارسایی شد و قحطی و بیماری ناشی از آن مرگ و میرهای مزمن و حادی را به وجود آورد.

بخش کشاورزی در ایران با وجود وابسته شدن از نظر نوع تولید به طور نسبی به بازار جهانی و سلطه سیاست‌های استعماری برآن، توانست تا دهه پس از کودتای 1332 نیز با افت‌خیزهایی به تقاضای داخلی پاسخ دهد.

در سال زراعی ١٣٨5:

مجموع تولید محصولات زراعی و باغی 88.8میلیون تن بود که نسبت به عملکرد سال قبل 4.8درصد رشد داشت. رشد مزبور درسال قبل 7.1درصد بوده است. مطابق این برآورد، مجموع تولید غلات کشور شامل گندم، شلتوک برنج، جو و ذرت دانه ای دراین سال زراعی  4 /22 میلیون تن بود.

در سال زراعی 86-1385:

مجموع تولید محصولات زراعی وباغی بالغ بر 90 میلیون تن برآورد گردید که نسبت به عملکرد سال قبل 3.6درصد رشد نشان می دهد. از این میزان، 73.5میلیون تن به محصولات زراعی و 16.5میلیون تن به محصولات باغی اختصاص داشت که در مقایسه با سال قبل به ترتیب از رشدی معادل 3.1و 6.1درصد برخوردار بودند. 

دامداری نوین:

این نوع دامداریها با رشد سرمایه‌ در ایران و بیش‌تر در سالهای پس از کودتای 28 مرداد 1332 با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در گرداگرد شهرهای بزرگ، به ویژه تهران به وجود آمد که برای نخستین بار در اداره آن‌ها از متون جدید استفاده شد.  در ساختار کنونی اقتصاد ایران، این واحدهای تولیدی از نظر دام اصلاح شده، علوفه، دارو و شیوه‌های تولید وابسته به خارج هستند و رشد آن‌ها نه با رشد زراعت در ایران، بلکه با امکانات وارداتی تناسب یافته است.