مقدمه: 

بیش از چند دهه است که سازمان ­ها و بنگاه ­های اقتصادی به منظور ثبات و پایداری خویش در شرایط متلاطم و پیچیده کسب و کار و افزایش توان رقابتی خود در برابر همتایانشان سعی به استفاده از روش­ ها و تکنیک­ هایی نموده­ اند که علاوه بر افزایش کیفیت و بهبود عملکرد در محصولات و خدمات، تا حد ممکن هزینه­ های غیرضروری در زنجیره ارزش سازمانی شان را کاهش دهند. در این میان مدیریت کیفیت فراگیر[1](TQM) و مهندسی ارزش (VE)[2] دو مقوله ­ای است که بیشترین مقبولیت را به دلیل اثرات قابل ملاحظه ­اشان در سازمان ­ها داشته­ اند. بهره ­گیری از دو مقوله فوق ­الذکر در صنعت برق به طور جدی احساس می­ شود چرا که صنعت برق جزء صنایع سنگین و مادر تلقی شده و در صورت بهبود عملکرد محصولات و خدمات و کنترل هزینه ­های سنگین آن می ­توان خدمت شایانی را به اقتصاد کشور نمود.