۱> صف بندی همه دشمنان اعم از حکومت طاغوت تا آمریکا و برخی دولت‌های غربی

۲> نبود الگوی دقیق و تجربه شده در زمان شکل گیری انقلاب اسلامی و ناکارآمدی الگو‌های موجود آن روز

۱> تثبیت ثبات و امنیّت کشور و تمامیّت ارضی و حفاظت از مرز‌ها را که آماج تهدید جدّی دشمنان قرار گرفته بود به پیوست معجزه‌ی پیروزی در جنگ هشت‌ساله

۲> جهش در عرصه‌ی علم و فنّاوری و ایجاد زیرساخت‌های حیاتی و اقتصادی و عمرانی که تا اکنون ثمرات بالنده‌ی آن روز به روز فراگیرتر می شود

۳> تضمین و به اوج رسیدن مشارکت مردمی در مسائل سیاسی مانند انتخابات، مقابله با فتنه‌های داخلی، حضور در صحنه‌های ملّی و استکبارستیزی و در موضوعات اجتماعی مانند کمک‌رسانی‌ها و فعّالیّت های نیکوکاری

۴> ارتقاء بینش سیاسی آحاد مردم و نگاه آنان به مسائل بین‌المللی، تحلیل سیاسی و فهم مسائل بین‌المللی و خارج کردن این سطح، از انحصار طبقه‌ی محدود و عزلت گزیده‌ای به نام روشنفکر

۵> احیاء مفهوم و کارکرد عدالت در ایران در همه سطوح؛ مفهومی که تا قبل از انقلاب و در رژیم طاغوت مشمول حال طبقه محدودی از جامعه می‌شد

۶> افزایش چشمگیر عیار معنویّت و اخلاق در فضای عمومی جامعه

۷> نماد پر ابّهت و با شکوه و افتخارآمیز ایستادگی در برابر قلدران و زورگویان و مستکبران جهان و در رأس آنان آمریکای جهان‌خوار و جنایت‌کار، روزبه‌روز برجسته‌تر شد