همگان از آثار منفی مصرف سموم نباتی و عوارض زیست محیطی آن اطلاع دارند. اما به نقش مؤثر آفت کش های شیمیایی در مبارزه با آفات و اهمیت اقتصادی آن در تولید محصولات کشاورزی نیز اذعان دارند. به این خاطر نه تنها از میزان تولید سموم گیاهی در جهان کاهش کاسته نشده، بلکه همواره با تنوع بیشتر در حال توسعه است. محققان گیاه پزشکی، مبارزه شیمیایی را به عنوان آخرین روش مبارزه با آفات مطرح می کنند. (البته در تلفیق با روش هایی مثل؛ زراعی، مکانیکی، فیزیکی و بیولوژیکی) از حدود شصت سال پیش، مصرف سموم شیمیایی بر روی محصولات کشاورزی در ایران رایج شد. به دنبال آن، استفاده از انواع ادوات سمپاشی(سمپاش دستی ، سمپاش موتوری ، سمپاش زنبه ای ، سمپاش پشت تراکتوری ، سمپاش فرغونی) نیز توسعه یافت.

سموم نباتی ممکن است به چند صورت مورد استفاده قرار گیرند . به صورت تقریباً خالص که به تکنیکال معروف است

با استفاده از یک حلال که معمولاً آب است و به عنوان امولسیون ارائه می شود.

به صورت گرد پاشی                  به صورت گرانول پاشی

این سموم، در یک برنامه سمپاشی، باید به طور یکنواخت و همگن بر روی گیاه (و یا سایر اهداف مورد نظر) پاشیده شوند. مناسب ترین وسیله برای شکستن محلول و تبدیل آن به قطره سمی، دستگاه سمپاش است اجزای اصلی یک سمپاش، بسته به نوع آن، معمولاً شامل؛ مخزن، لوله ها، اتصالات، پمپ ها، توربین های تولید جریان شدید هوا، موتورهای الکتریکی، نازل ها، صافی ها و بوم ها است . 
آنچه که در تولید قطرات سمی از اهمیت بیشتری برخوردار است، توجه به مشخصات قطره است. مشخصاتی که باید متناسب با اهداف مورد نظر در سمپاشی باشد، مثل؛ ارزیابی قُطر قَطرات، تعداد قطرات در واحد سطح و همچنین چگونگی پراکنش تصویر زیر به خوبی نشان می دهد که توجه به مشخصات یاد شده و رابطه بین قُطر و تعداد آن، متناسب با هدف مورد نظر، تا چه میزان می تواند کارآیی عملیات سمپاشی را افزایش دهد.

سم پاش ها