تحقیق کارکنان اتاق عمل
تحقیق کارکنان اتاق عمل در حجم 26 صفحه و در قالب word و قابل ویرایش و با قسمتی از متن زیر:
آلودگی هوای اطاق عمل با گازهای بیهوشی
در مبحث مربوط به گازهای بیهوشی در مورد گازهایی که از بازدم بیمار به هوای اطاق عمل اضافه می شود بحث شده و راه هایی برای جلوگیری از خطرات آن پیشنهاد گردیده است.
عفونت و آلودگی
تا حد امکان باید اقداماتی صورت گیرد که تماس با بیمارن عفونی به حداقل برسد، البته ضمن رعایت این امر نباید به درمان بیمار لطمه ای وارد شود. هپاتیت B، توبرکلوز، تیفوئید و غیره از جمله این بیماریها به شمار می روند (7).
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) در سال 1998 گزارش کرد که 54 نفر از مراقبین بهداشتی از طریق شغل و حرفه دچار عفونت HIV شده اند و 134 مورد نیز احتمال ابتلا را دارند. با سروکارنورسیون[1] HIV ثابت شد که 46 نفر از آنها تماس پوستی داشته اند. این مرکز تخمین می زند که 3% سرایت از طریق جراحات پوستی ایجاد می گردد و در صورتی که آزمایش بیمار در مورد HIV مثبت باشد این میزان از 3% تجاوز می کند (7). بنابر این پرستاران اطاق عمل باید با کلیه روشهای مقابله با عوامل عفونی آشنا شده، آن را بکار گیرد.
درک نیازهای بیمار
یکی از وظایف بسیار مهم پرسنل اطاق عمل سعی در ارضای نیازهای مختلف بیمار و تأمین راحتی اوست. درک نیازهای بیمار یک ضرورت همیشگی است و بیماران مختلف با عملهای جراحی متفاوت خواسته های گوناگونی دارند، اما اطمینان خاطر و آسایش یکی از خواسته های مهمی است که در همه بیماران مشترک است. محیط اطراف بیمار قبل و بعد از بهوشی، جراحی و نیز در اطاق ریکاوری باید آرام و بدون شلوغی و رفت و آمد باشد و بیمار با توجه به دریافت داروهای آرامبخش به استراحت بپردازد.
بیمار همانند سایر افراد جامعه از اصطلاحاتی مثل آپاندکتومی یا کلسیستکتومی بی اطلاع است و استفاده از این کلمات بدون توضیح، موجب تشویش و نگرانی وی می گردد. بیمار با اطمینان به اینکه هیچ صدمه ای او را تهدید نمی کند، جسم خود را به دست اشخاصی (جراح، متخصص بیهوشی و گروه پرستاری اطاق عمل) سپرده است که هیچیک را نمی شناسد، پس انتظار می رود که برای معالجه او حداکثر سعی و تلاش انجام گیرد. مجموعه اقداماتی که برای بیمار صورت می گیرد، شامل آگاهی و درک موضوعات زیر است:
- شناخت بیمار و مشخص کردن محل جراحی
- مراقبت از بیمار در زمان انتقال او به اطاق عمل
- مواظبت ازدست و پا وسایر اعضای بدن درحین انتقال برروی تخت عمل
- استفاده صحیح و مناسب از وسایل الکتریکی و الکترونیکی
- کنترل درجه حرارت بیمار
- شمارش تعداد سواپ، گازها، ابراز جراحی، سوزنها و سایر وسایلی که در جریان عمل جراحی مورد استفاده قرار می گیرد.
- استفاده از تورنیکه و یادگیری کاربرد صحیح آن
- بکارگیری اصول آسپتیک
- استریل کردن وسایل مصرفی
- استفاده، کنترل، ثبت و مراقبت از داروهای مخدر
- یادگیری اصول بیهوشی، عوارض آن و مراقبت از بیمار در حین بیهوشی
- کمک و همکاری با مسوولین بیهوشی
- یادگیری تکنیکهای پوشیدن گان و دستکش
- کنترل محیط
- اهمیت دادن به تهیه گزارش دقیق از مشاهدات در حین عمل
- نگهداری از نمونه ها
- آشنایی به قوانین پزشکی
- آشنایی به اصول روانی تا جایی که بتوان در دوره قبل و بعد از عمل به بیمار کمک نمود.
- آشنایی به تکنیکهای جراحی تا بتوان در حین عمل بهتر و بیشتر به جراح کمک کرد.
معمولاً افراد فامیل و آشنایان بیمار با تشویش و نگرانی منتظر خاتمه عمل و آگاهی از نتیجه هستند. بیمار ممکن است از عواقب جراحی ترس زیادی داشته باشد. بیمار از خود می پرسد: «آیا پس از بیهوشی بیدار خواهم شد؟» ، «آیا ممکن است در طی کار اشتباهی رخ دهد؟» و یا اینکه «آیا احتمال دارد نتیجه جراحی خوب نباشد؟». همچنین ممکن است بیمار بیم آن داشته باشد که در زمان بیدار شدن از بیهوشی، حرفهای نامربوط بر زبان آورده، هذیان گویی داشته باشد. حتی در بعضی موارد بیماران قبل از بیهوشی در مورد این مسأله از پرسنل اطاق عمل عذرخواهی می کنند. در صورتی که پرستار فرصت کافی داشته باشد، بهتر است درباره مسائل مختلف از قبیل اطاق بیهوشی و مواردی که پیش خواهد آمد با بیمار صحبت کردهف با مهربانی روحیه وی را تقویت نماید تا به این وسیله از نگرانی های او کاسته شود.
زمانی که بیمار به اطاق جراحی آورد می شود، اطراف او بسیار شلوغ و پررفت و آمد است. جراح، متخصص بیهوشی و احتمالاً افراد با تجربه اطاق علم مشغول گفتگو در مورد بیمار و جراحی هستند. سایر پرسنل جهت تهیه وسایل و امکانات جراحی رفت و آمد کرده، در رابطه با این مسائل به گفتگو می پردازند. در این میان بیمار در خلوت خود تمام این مسائل را نظاره گر بوده، در فکر جراحی خود فرو رفته است. یک پرستار با تجربه و ماهر باید بیمار خود را درک نماید و باید او را از تنهایی بیرون آورد. گرفتن دستهای بیمار با چهره ای شاد و مهربان همراه صحبت کردن با او بسیار موثر است و آرامش زیادی به بیمار می بخشد (5).
ملاقات بیمار قبل از عمل جراحی
برای از بین بردن هیجانات و ترسهای آشکار و پنهان بیمار از جراحی و بیهوشی، پرستار در صورت امکان او در بخش ملاقات نماید تا هنگام ورود به اطاق عمل با یک چهره آشنا روبرو گردد. بازکردن باب گفتگو و سئوال و جواب با بیمار درباره مسائل مختلف نشانگر این است که شما به او اهمیت می دهید و همین امر بیمار را راضی میکند. احوالپرسی توسط یک چهره آشنا در هنگام ورود بیمار به اطاق عمل به آرامش او کمک نموده، این احساس را در او ایجاد خواهد کرد که تنها نیست، همچنین در حین این ارتباط، شما به نیازهای جسمی و روحی او نیز پی خواهید برد.
بخشهای مختلف پوست بیمار باید مورد بررسی قرار گیرد تا در صورت مشاهده مشکلی نظیر آبسه زیر بغل و امثال آن پزشک را مطلع نمایند و پس از درمان آبسه و برطرف کردن عفونت، جهت جراحی آماده گردد. در مورد وجود حساسیت پوستی و مواردی نظیر آن نیز باید از بیمار سئوال شود تا در صورت مثبت بودن پاسخ کارت بیمار کنترل شده و اطمینان پیدا شود که موارد فوق در کارت او ثبت شده است.
فرم رضایت عمل نیز باید از نظر امضای بیمار و یا همراه او کنترل گردد.