مِهْنَتُکَ فِی الْمُستَقبَلِ

دَخَلَ الْمُدَرِّسُ فی الصَّفِّ وَ قالَ: «دَرسُ الْیَومِ حَولَ مِهْنَهِ الْمُستَقبَلِ. فَسَأَلَ أَیَّ مِهنَهٍ تُحِبُّ؟»

صادقٌ: أنَا أُحِبُّ الزِّراعَهَ. لِأَنَّها عَمَلٌ مُهِمٌّ لِتَقَدُّمِ الْبِلادِ. سَوفَ أَصیرُ مُهَندِساً زِراعیّاً.

ناصِرُ: أنَا أُحِبُّ بَیْعَ الْکُتُبِ؛ لِأَنَّ الْکُتُبَ کُنوزٌ و قالَ رَسولُ اللّهِ عَنْها: «اَلْکُتُبُ بَساتینُ الْعُلَماءِ.»

شغل شما در آینده

معلم وارد کلاس شد و گفت: «درس امروز در مورد شغل آینده است. چه (کدام) شغلی را دوست داری؟»

صادق: من کشاورزی را دوست دارم. زیرا آن برای پیشرفت کشور کار مهمی است، مهندس کشاورزی خواهم شد.

ناصر: من کتاب‌فروشی را دوست دارم، زیرا کتاب‌ها گنج هستند. رسول خدا (ص) در مورد آنها فرموده (گفته) است: «کتاب‌ها، باغ‌های دانشمندان هستند.