بتن خود ترمیم 3-1

نانو ذرات سیلیس با ایجاد واکنش پوزولانی با کریستالهای هیدروکسید کلسیم Ca2OH ژل متراکم یکپارچه و نامحلول هیدروکسید کلسیم سیلیکات (C-S-H) تشکیل و نانو سیلیس به علت داشتن سطح ویژه بسیار زیاد مانند هسته عمل کرده و چسبندگی بسیار قوی با سیمان هیدراته تشکیل می دهد. نانو سیلیس با هیدروکسید کلسیم واکنش نشان داده و از رشد بیشتر بلورهای هیدروکسید کلسیم جلوگیری و مانند پوزولانها ترکهای ریز و منافذ مویین را پر کرده و در نهایت سبب تراکم ساختار سیمان و کاهش نفوذ پذیری و افزایش مقاومت و دوام و عمر مفید سازه بتنی می گردد. پروفسور ویکتور لی در دانشگاه میشیگان در رابطه با خود ترمیمی بتن در پلها و جاده ها به نتایج جالبی رسیده است. به طوری که ترکهای ریز و منافذ مویین در حد 30 میکرون (یک سوم تار مو) در اثر آب و هوا خود ترمیم شده و بتن استحکام خود را دوباره به دست می آورد. خود ترمیمی بتن از ورود آب و نمک و یون کلر و مواد شیمیایی داخل سازه بتنی جلوگیری نموده و از خوردگی(Corrosion) فولاد و تخریب بتن پیشگیری خواهد کرد. به طور کلی ، انتظار عموم از زیر ساخت ها ، خدمت پذیری طولانی نه تنها به مدت 50 سال بلکه برای همیشه می باشد. با این وجود ، بسیاری از زیر ساخت های احداث شده از قبیل ساختمان ها ، سازه های بتنی و امکانات حمل و نقل که نیمه دوم قرن اخیر ساخته شده اند ، به دلیل خرابی مصالح ، در انتهای دوره عملکردی و کاربردی خود قرار دارند. در طرف مقابل ، رشد بسیار زیاد جمعیت شهری باعث افزایش تقاضای عمومی  همراه با خدمت دهی به نیازهای خود در یک سطح سرویس بالا شده است . خرابی تدریجی تا زمان فرا رسیدن اولین موعد تعمیر و ترمیم ادامه می یابد. هر چندکه هنوز نگرانی در مورد دوام زیرساخت های تحت تعمیر وجود دارد . اغلب تعمیر و ترمیم دوم ، ده تاپانزده سال پس از تعمیر اول مورد نیاز می باشد. صرف هزینه های بیشتر در ابتدا به منظور رسیدن به کیفیت بالاتر صورت می گیرد. دوره نگهداری آزاد ( بدون محافظت های خاص ) طولانی تر شده و اولین تعمیر اصلی می تواند سال ها به تعویق بیفتد . بسیاری از دانشمندان و مهندسین در جستجوی مولفه های اصلی و مهم جهت طراحی سازه ها با دوام بالاتر و دوره نگهداری آزاد بیشتر و البته هزینه کمتر می باشند .  جامعه هزینه های هنگفتی را به دلیل کیفیت پایین و دوام نامناسب بتن و راه ها و اثرات اکولوژی آن ، هزینه کرده است . در اروپا ، 50% بودجه سالانه عمرانی ، صرف بازسازی و بهسازی سازه های موجود می شود. در آمریکا ، متوسط هزینه نگهداری و تعمیر پل حدود 5,2 میلیارد دلار می باشد. علاوه براین ، هزینه های ناشی از تراکم ترافیک بیش از ده برابر هزینه های مستقیم و هزینه تعمیر می باشد. همچنین بر اساس اطلاعات DEFRA ، بیش از 50% از انتشار ­co2 در ارتباط با  احداث ساختمان و به طور کلی صنعت ساختمان می باشد]3 .[