مواد جاذب رادار موادی هستند که در تکنولوژی پنهان کردن برای پنهان کردن یک وسیله یا یک شی از امواج رادار استفاده می‌شود. میزان جذب امواج رادار در یک فرکانس مشخص بستگی به ساختار مادهٔ جاذب دارد. این مواد به طور کامل نمی‌توانند امواج را جذب کنند و همچنین ماده‌ای وجود ندارد که بتواند تمام فرکانس‌های رادار را جذب کند.

یک اشتباه مرسوم این است که برخی فکر می‌کنند این مواد می‌توانند اشیا را در برابر امواج رادار نامرئی کنند در صورتی که آنها فقط میزان سطح مقطع راداری اشیا را در یک فرکانس مشخص کاهش می‌دهند.

تاریخچه

اولین بار آلمان از مواد جاذب رادار به عنوان یک پوشش در طول جنگ جهانی دوم برای پریسکوپ و لولهٔ تنفسی در زیردریایی‌ها استفاده کرد تا انعکاس باند رادار را از ۲۰ سانتی متری کاهش دهد. این مواد ساختار لایه‌ای داشتند و بر پایهٔ ذرات گرافیت و دیگر مواد نیمه رسانا ساخته شده بودند که در یک محفظهٔ لاستیکی جاسازی شده است.

رادار، یک دستگاه رادیویی است که برای مشاهدهٔ جسم‌ها و اندازه‌گیری برخی ویژگی‌های آن‌ها بوسیلهٔ موج‌های رادیویی بکار می‌رود. کاربرد سنتی رادار و محلّ پیدایش و رشد آن در صنایع نظامی و هوانوردی است. در صنایع نظامی نقش اصلی یک سامانهٔ راداری، نظارت بر یک گسترهٔ بزرگ و تشخیص جسم‌های متحرّک، ردیابی هدف‌ها و استخراج مشخّصه‌هایی مانند فاصله، جهت، سرعت، ارتفاع و اندازه هدف می‌باشد. رادارهای نظامی برای کاربردهای نظارت، ردیابی هدف، هدایت و ناوبری، و دید از پشت موانع ساخته می‌شوند. کاربردهای غیرنظامی رادار در سیستم‌های تصویر برداری ماهواره‌ای، هدایت کشتی و هواپیما، هواشناسی، کنترل ترافیک و اتوموبیل‌های هوشمند است.

فهرست مطالب:

تعریف مواد جاذب رادار

روش FSS برای بهبود پهنای باند عملکرد مواد جاذب رادار

ضریب انعکاس ماده جاذب رادار

شکل هندسی FSS مورد بررسی

اثر کامپوزیت های نانو لوله های کربنی روی ساختارهای جاذب رادار

شماتیکی از جاذب پیشنهاد شده دو لایه

ضریب انعکاس مدل پیشنهادی

رفتار جذب برای نانو کامپوزیت های TiO₂ ترکیب شده با فلز

بخش موهومی ضریب نفوذ پذیری الکتریکی

نتایج آزمایش

نتیجه گیری