تحقیق کمکهای اولیه
تحقیق کمکهای اولیه در حجم 48 صفحه و در قالب word و قابل ویرایش و با قسمتی از متن زیر:
اختلالات دستگاه تنفسی :
اولین و مهمترین قدم در بهبود فرد صدمه دیده ، اطمینان از انجام عمل تنفس در او می باشد . به کمک تنفس ، اکسیژن مورد نیاز بدن به تمام بافت ها به خصوص بافت های حیاتی مانند مغز و قلب می رسد . اگر مغز 6-4 دقیقه از اکسیژن محروم باشد ، دچار آسیب و در نهایت مرگ می شود . به این زمان ، زمان طلایی2 می گویند .
مکانیسم تنفس :
اکسیژن از طریق دو فرایند (تنفس و جریان خون) به سلولهای بدن می رسد . وقتی در
زمان انجام عمل دم هوا را استنثاق می کنیم ، اکسیژن موجود در اتموسفر وارد ریه ها شده ، پس از رسیدن به کیسه های هوایی ، از جدار این کیسه ها وارد مویرگ های خونی می شود. سپس ، خون غنی از اکسیژن توسط عروق خونی به قلب منتقل شده ، با عمل پمپاژ قلب به تمام بافت های بدن می رسد . در همان زمان ، دی اکسید کربن ناشی از سوخت و ساز سلول های بدن از مویرگ های خونی وارد کیسه های هوایی می شود و در زمان بازدم به اتمسفر باز می گردد .
ساختمان دستگاه تنفس :
دستگاه تنفس ، از راه های هوایی فوقانی و راه های هوایی تحتانی تشکیل شده است . راه های هوایی فوقانی شامل بینی ، دهان و حلق می باشد و وظیفه آنها عبور ، گرم و مطلوب کدن ، و گرفتن گرد و غبار هوای استنثاقی است .
راه های هوایی تحتانی شامل حنجره ، نای ، نایژه های راست و چپ ، نایژک ها و بالاخره کیسه های هوایی یا حبابچه های هوایی (آلوئول ها) می باشد . ریه راست و چپ و از تعداد زیادی کیسه ها هوایی و نایژک به یک کیسه هوایی متصل می شود و هوا را زا راههای هوایی فوقانی و تحتانی به داخل کیسه های هوایی منتقل میکند .
راههای هوایی تحتانی که با حنجره شروع می شود و ، توسط یک ساختمان برگ مانند به نام اپی گلوت مسدود می شود . اپی گلوت از ورود مواد غذایی و مایعات به داخل راه های هوایی تحتانی و ریه ها جلوگیری می کند .
عوامل مؤثر در تنفس :
- بخش کنترل کننده تنفس که در بصل النخاع (ساقه مغز) وجود دارد .
- دیافراگم : دیافراگم ، پرده ای است که بین ریه ها و احشای داخلی قرار گرفته ، عضلات آن به طور ارادی و غیر ارادی در کمک به تنفس مؤثر می باشند .
- افزایش دی اکسید کربن : تجمع دی اکسید کربن در بدن باعث تحریک بخش کنترل تنفس واقع در ساقه مغز شده ، عمل دم به صورت غیر ارادی را به دنبال دارد .
- عضلات بین دنده ای .
مراحل تنفس :
تنفس در دو مرحله انجام می گیرد ، مرحله اول ، دم می باشد . ورود هوا به داخل ریه ها از طریق راههای هوایی را عمل دم می گویند ( هوای اتموسفر یا هوای وارد شده به ریه ها بر اثر عمل دم ، شامل 21 درصد اکسیژن ، 78 درصد نیتروژن و 1 درصد گازهای دیگر می باشد ) .
مرحله دوم ، عمل بازدم می باشد . خروج هوای وارد شده به ریه ها از طریق راه های هوایی را عمل بازدم گویند ( هوای بازدمی یا هوای خارج شده از ریه ها بر اثر عمل بازدم ، شامل 16 درصد اکسیژن ، 3 تا 5 درصد دی اکسید کربن ، 79 درصد نیتروژن و تقریباً 5 درصد بخار آب می باشد ).
فصل سوم
خفگی :
هرگاه به دلیلی هوای اکسیژن دارد نتواند وارد ریه ها شود یا اختلال در عمل دم و بازدم به وجود آید ، تبادلات اکسیژن بین ریه ها و بافت های بدن مختل و باعث خفگی می شود . خفگی گاه با وجود عمل دم و بازدم بر اثر نرسیدن اکسیژن کافی به سلول های بدن پیش می آید که در این حالت خفگی ناشی از کاهش اکسیژن سلولی می باشد ، مانند شوک یا مسمومیت تنفسی .
علل خفگی :
- افتادگی زبان به عقب و مسدود شدن راه هوایی در مصدومین بیهوش
- استفراغ محتویات معده و وارد شدن آن به راه های تنفسی
- وجود لخته خونیا ترشحات حلق در دهان و وارد شدن آن به راه های هوایی
- افتادن اشیای خارجی مانند دندان ها ، لقمه غذا ، و اسباب بازی های کوچک (به خصوص در اطفال) در راه هوایی
- التهاب مجاری هوایی مانند آسم ، عفونت و حساسیت
- انقباض انعکاسی شدید ماهیچه های نای در ابتدای راه هوایی تحتانی (اسپاسم حنجره) ناشی از وارد شدن آب به راه هوایی فوقانی در غرق شدگی ها
علل دیگر خفگی که سبب کاهش اکسیژن سلولس می شوند :
- حمله قلبی که سبب اختلال در جریان خون و انتقال اکسیژن می شود.
- سکته مغزی باعث اختلال در کنترل تنفس با تنظیم ریتم قلب شده ، اکسیژن رسانی را مختل می کند .
- صدمات وارده به سینه ، موجب اختلال در باز شدن ، در نتیجه اکسیژن رسانی را مختل می کند .
- شوک سبب کاهش جریان خود و در نتیجه اختلال در اکسیژن رسانی می شود .
- افزایش مقدار داروهای خواب آور باعث ناکافی شدن تنفس و در نتیجه اختلال در اکسیژن رسانی می شود .
- استنثاق دود سیگار ، گازها و دودهای سمی که موجب خراب شدن بافت ریه و ایجاد ورم ریه شده ، اکسیژن رسانی را مختل می کند .
- ورم ریه باعث تجمع مایع در ریه ها شده ، انتقال اکسیژن را مختل می کند .
علائم خفگی :
- چنگ زدن گردن با یک یا هر دو دست
- فقدان یا نبودن سرفه های مؤثر
- عدم توانایی در صحبت کردن
- افزایش اختلال تنفس
- آبی رنگ شدن (سیانوز) لب ها ، بستر ناخن ، و پوست
- کاهش سطح هوشیاری و عدم پاسخ به تحریکات .
کمک اولیه در خفگی :
1- باز کردن راه هوایی
الف) باز کردن راه هوایی در مصدومین هوشیار . سرفه قویترین روش برای خارج کردن جسم خارجی از مجاری تنفسی است . بنابر این ، تا هنگامی که مصدوم توانایی سرفه کردن دارد ، او را به انجام عمل سرفه وادار و ترغیب کنید ، اما در صورت نبودن سرفه های مؤثر یا عدم توانای در انجام عمل سرفه ، مانور هیم لیچ را برای مصدوم انجام دهید .
مانور هیچ لیچ 1 – مؤثرتربن عمل در خارج کردن شئ خارجی از راه های هوایی . استفاده از مانور هیچ لیچ می باشد . نحوه انجام مانور به صورت زیر می باشد : ابتدا پشت سر مصدوم قرار گرفته ، بازوهایه خود را دور کمرش حلقه کنید ، یک دست خود را مشت کرده ، از قسمت پشت در قسمت بالای شکم بین ناف و پایان جناغ سینه درست در خط وسط شکم ( به دلیل عدم فشار بر روی احشای داخلی مانند معده و کبد ) قرار دهید . دست دیگر خود را بر روی دست اول قرار داده ، در بزرگسالان بیشتر از 5 بار (6تا10 بار) فشار متوالی ، سریع محکم و رو به بالا شکم مصدوم وارد کنید . هر فشار باید جداگانه و کامل صورت گیرد .
از این روش می توان در وضعیت خوابیده نیز استفاده کرد . نحوه عمل به صورت زیر است : ابتدا مصدوم را به پشت در حالی که صورتش روبه بالاست خوابانیده (طاقباز) . سپس دو زانو با پاهای باز بر روی ران او نشینید . انتهای کف دست (پاشنه دست) خود را به همان شکل بر روی دست اول بگذارید با سرعت و با تمام وزن بدن خود به طرف بالا بیش از 5 بار (6 تا 10 بار) به طور متوالی فشار وارد کنید . بین هر دو فشار نیرو را کاملاً قطع کنید .
مانور هیچ لیچ در زنان باردار و افراد چاق – در صورت هوشیار بودن مصدوم . پشت سر او قرار گرفته ، بازوهایتان را در اطراف قفسه سینه ( درست در زیر بغل مصدوم) حلقه کنید و مشت خود را بر روی جناغ سینه او قرار دهید . دست دیگر را بر روی دست اول گذاشته ، محکم به طرف عقب بر روی جناغ سینه وارد کنید . مانور هیچ لیچ در زنان باردار و افراد چاق به صورت فشار سینه ای انجام می شود .
اگر مصدوم (زن باردار یا افراد چاق) در وضعیت خوابیده به پشت قرار دارد . دوزانو در کنار او قرار گرفته ، با وارد کردن فشار بر روی پایینی جناغ سینه مانورهیچ لیچ را انجام دهید . تعداد هیم لیچ در زنان باردار یا افراد چاق بیشتر از 5 بار (6 تا 10 بار ) می باشد .
ضربه به پشت – وارد کردن ضربات محکم به پشت ، فشار را در مجرای هوایی بالا برده ، می تواند جسم خارجی را بیرون بیاورد . ضربه به پشت را بلافاصله پس از فشارهای شکمی اعمال می کنند .
- ضربه به پشت در مصدوم هوشیار در وضعیت نشسته یا ایستاده . با قرار دادن یک دست بر روی سینه مصدوم ، او را نگاه دارید . در صورت امکان ، او را به طرف جلو به گونه ای خم کنید که سر مصدوم پایین تر از سینه اش باشد . با دست دیگر خود چهار ضربه محکم به پشت او وارد کنید (بین شانه های مصدوم) .
- ضربه به پشت در مصدوم بیهوش و در وضعیت خوابیده . او را به پهلو طوری که صورت او به طرف شما باشد ، بخوابانید و سینه اش را مقابل زانوهای خود نگهدارید . با انتهای کف دست خود ضربات محکمی به تعداد چهار بار به وسط پشت بین شانه های او وارد کنید .
باز کردن راه هوایی در نوزادان و اطفال . بیشترین عامل خفگی در نوزادان و اطفال زیر یک سال ، ورود مواد غذایی (آسپیره کردن) و اشیاء زیر به داخل راه هوایی می‌باشد . در اطفال بزرگتر بر اثر خوردن شیرینی ، بادام زمینی یا بادام و پسته و انواع انگور و اشیائ ریز و وارد شدن این مواد غذایی و اشیائ به داخل راه هوایی خفگی رخ می دهد .
در نوزادان و اطفال زیر یک سال برای باز کردن راه هوایی می توانید از روش های زیر استفاده کنید :
- نوزاد را به طرف شکم طوری که روی ساعد شما بخوابد ، بچرخانید و با دست خود فک پایین مصدوم را بگیرید تا سر او ثابت بماند . سپس سر مصدوم را به طرف متمایل کرده ، چهار ضربه نسبتاً محکم بین دو کتف نوزاد وارد کنید . با این روش به کمک جاذبه و ضربه ، جسم خارجی از راه هوایی خارج می شود .
- با حمایت کامل سروگردن کودک، او را بر روی ران خود طوری قرار دهید که سر نوزاد از بدن او پایین تر قرار گیرد . سپس 4 بار با قرار دادن دو انگشت بر روی پایین جناغ سینه قفسه سینه نوزاد را فرو برید (فشار سینه ای ) . فشار سینه ای در همان محل فشار خارجی سینه نوزاد را فرو برید ( فشار سینه ای ) . فشار سینه ای در همان محل فشار خارجی سینه در ماساژ قلبی انجام می شود ، اما تعداد آن کمتر است . تا زمان باز شدن راه هوایی یا رسیدن کمک پزشکی ، عملیات 1 و 2 را به ترتیب و مرتب انجام دهید .
در اطفال بیشتر از یک سال ، وادار کردن به سرفه در اولویت قرار دارد و پس از آن می‌توانید از مانور هیچ لیچ در وضعیت نشسته ، ایستاده و خوابیده جهت باز کردن راه هوایی استفاده کنید .
اگر خودتان دچار انسداد مجرای تنفسی شوید ، از وسیله ای مانند لبه پشتی یک صندلی می توانید استفاده کنید و با وارد کردن 6 تا 10 فشار متوالی بین ناف و جناغ سینه ، به دیافراگم خود فشار وارد کرده و با استفاده از وسیله ای مانند لبه پشتی صندلی راه هوایی خود را باز کنید .
ب)باز کردن راه هوایی در مصدوم بی هوش :
- ابتدا از عدم هوشیاری مصدوم مطمئن شوید ( او را صدا بزنید یا آرام شانه هایش
را تکان دهید ) . اگر چشمهای مصدوم بسته است ، حرکت نمی کند ، هیچ صدایی نمی دهد ، یا پاسخ به تحریکات نمی دهد ، اقدامات بعدی را انجام دهید .
- کمک طلب کنید . از دیگران بخواهید که با اورژانس تماس بگیرند یا از کسانی که در اطراف شما حضور دارند ، برای انجام عملیات احیاء کمک بخواهید .
- مصدوم را به پشت بر روی زمین بخوابانید . با هر مصدوم بی هوشی که مواجه می‌شوید ، احتمال شکستگی در ناحیه ستون فقرات او را به پشت برگردانید ( با احتیاط کامل سر و گردن را مهار کرده ، ستون فقرات و سر و گردن را در خط مستقیم حفظ کنید و تمام بدن مصدوم را با هم حرکت دهید ) .
- مصدوم را روی یک سطح ساف و محکم قرار داده ، هیچ گاه سر او را از قفسه سینه بالاتر قرار ندهید .
- مجرای تنفسی را باز کنید .
زبان بیشترین عامل بسته شدن راه هوایی در مصدوم بیهوش می باشد . در زمان بیهوشی ، عضلات فک و گردن شل شده ، اجازه می دهد که زبان به عقب بیفتد و راه هوایی را مسدود کند . زبان به فک پایین متصل است . به عقب کشیدن سر و بالا آوردن چانه باعث کنار رفتن زبان از پشت حلق شده ، باعث باز شدن راه هوایی می‌شود . این عمل را مانور سر به عقب و چانه به بالا می گویند .
اگر مصدوم دچار آسیب سر و گردن باشد ، این عمل باید با کمترین حرکت دادن به گردن انجام شود . در این عمل ، زاویه های فک مصدوم را با فرو بردن انگشتان در زیر فک پایین گرفته ، به طرف بالا بلند کنید . بدون جا به جایی سر ، با این عمل راه هوایی باز خواهد شد و زبان از عقب حلق کنار خواهد رفت . در این عمل ، امدادگر باید بالای سر مصدوم قرار گیرد و آرنج های خود را روی زمین در بالای سر او قرار داده ، سپس مانور را انجام دهد .