شهر؛ سکونتگاهی، نسبتاً بزرگ و دائمی است. سازمان ملل متحد، در سال ۱۳۶۷ خورشیدی، شهر را چنین، تعریف می‌کند:

شهر، مکانی با تراکم بالای جمعیت و مرکزیت سیاسی، اداری و تاریخی است که در آن، فعالیت اصلی مردم، غیر کشاورزی است و دارای مختصات شهری بوده که از طریق دولتی محلی، اداره می‌شود.

شاخص‌های تفکیک شهر از روستا، عبارت است از:

1. وسعت
2. وضعیت و نوع فعالیت اقتصادی
3. درجه اشتغال و قشربندی اجتماعی
4. درجه پیچیدگی روابط و مناسبات
5. چگونگی بهره‌گیری از نهادهای اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی
6. میزان و ترکیب جمعیت.

شهرنشینی کلاً در معنی زندگی یک جمعیت در شهرها به‌کار می‌رود ولی معمولاً به افزایش شمار ساکنان شهرها نسبت به ساکنان روستایی یک کشور یا منطقه اشاره دارد.

شهرنشینی و افزایش آن، بر اقتصاد و محیط زیست یک منطقه تأثیر زیادی دارد. همچنین روحیات و شیوه زندگی مردم شهرنشین با گسترش شهرنشینی دستخوش دگرگونی‌های نسبتاً زیادی می‌شود.

شهرنشینی بی‌رویه و گسترش پرشتاب پدیده شهرنشینی در بسیاری کشورها باعث به‌وجود آمدن پدیده‌هایی همچون حاشیه‌نشینی، زاغه‌نشینی، تکدی‌گری، تشکیل شهرهای خوابگاهی، افزایش بیکاری و بزهکاری و مشکلات و ناسازگاری‌های فرهنگی می‌شود.

فهرست مطالب:

ویژگی های ژئومورفیک و توپوگرافیک

تاثیر واحدهای ژئومورفیک و عناصر توپوگرافیک بر شهر

واحدهای ناهمواری و انواع شهر

عمده ترین عناصر موقع طبیعی

شهرهای کوهستانی

سه نوع استفاده رایج و معمولی از سرزمین های مرتفع

شهرهای پایکوهی

شهرهای جلگه و دشت

شهرهای دره ای

شهرهای مستقر در فرورفتگی ها

مکان یابی نوشهرها

نقش شیب در برنامه ریزی شهری

گرادیان

آستانه های شیب و برنامه ریزی

شیب مورد نیاز برای طراحی های شهری

نقش دینامیکها و فرایندهای ژئومورفیک در برنامه ریزی شهری

نقش پایداری و عدم پایداری در برنامه ریزی ها

محیط های طبیعی از نظر پایداری

فرایندهای درونی و برنامه ریزی شهری

آثار و پیامدهای حرکات زمین در شهرها

زمین لرزه و شهرها

آتش فشان و آثار فرعی آن

فرآیندهای بیرونی و برنامه ریزی شهری

دینامیکهای دامنه ای و برنامه ریزی شهری

نیم رخ یک دامنه

و…