مقیاس زمانی زمین‌شناسی تقسیم‌بندی تاریخ زمین به بخش‌هایی از زمان شامل ابردوران، دوران، دوره، دور و عصر است. این مقیاس زمانی با استفاده از اصول تعیین سن نسبی ایجاد شده‌است. به عبارت دیگر مقیاس زمانی زمین‌شناسی سیستم اندازه‌گیری اتفاقات مختلفی است که در دوران زندگی زمین رخ داده است. تمام اتفاقات مختلف اعم از انقراض‌ها، پیدایش‌ها و رخ‌دادهای زمین‌شناسی در آن مشخص است. از آنجا که تفسیر تاریخ زمین یکی از هدف‌های اساسی دانش زمین‌شناسی است، نیاز به مقیاسی جهت تفسیر زمین‌شناختی تاریخ زمین وجود دارد که آن را مقیاس زمانی زمین‌شناسی می‌نامند.

در زمین‌شناسی مدرن، از همان اوایل تقسیم سکانس‌های ناحیه‌ای چینه‌شناسی به واحدهای بزرگ و قابل تشخیص از یکدیگر، بر اساس فسیل‌ها معمول بوده‌است. چینه‌شناسان ابتدا مرز بین دوره‌ها را بر اساس ناپیوستگی مشخص در آثار جانوری و گیاهی قرار می‌دادند. بسیاری از این مرزها امروزه نیز صحیح به نظر می‌رسند، زیرا بعضی از آن‌ها تغییرات تکاملی یا انقراضی مشخصی را در موجودات نشان می‌دهند که در طی دوره کوتاهی از زمان در مقیاس جهانی صورت گرفته‌است. البته باید دانست که مقیاس زمانی زمین‌شناسی نسبی است و پس از کشف تعیین زمان به روش رادیواکتیو توانستند این مقیاس را با زمان مطلق که بر حسب سال تعیین می‌شود، ارتباط دهند.

فهرست مطالب:

زمان نسبی

روشهای فیزیکی تعیین سن نسبی

مشاهدات جیمز هاتن

روشهای زیستی برای تعیین سن نسبی

نتایج مطالعات ویلیام اسمیت

نتایج مطالعات ژرژ کوویه

نتایج مطالعات چاراز داروین

ناپیوستگی

انواع ناپیوستگی

مقیاس زمان زمین شناسی نسبی

زمان واقعی یا مطلق

انواع واکنشهای هسته ای

تجزیه آلفا

تجزیه بتا

تجزیه الکترون ربایی

دقت روشهای پرتوسنجی

تعیین سن پرتوسنجی کانیها

نیمۀ عمر

روشهای تعیین سن پرتوسنجی

روش U-Pb

روش Rb-Sr

روش K-Ar

روش C14

دیگر روشهای تعیین سن مطلق

واروها

حلقه های درخت

آمینواسیدها

اندازه گیری لایه آب گرفته ابسیدین

آثار شکافت هسته ای

تعیین سن مغناطیسی

مقیاس زمانی پرتو سنجی

سن زمین و زمان پیدایش حیات

و…