زینَهُ الباطِنِ

کانَت فی بَحٍر کَبیٍر سَمَکهٌ قَبیحَهٌ اسمُها السَّمَکَهُ الحَجَریَّهُ.

در دریای بزرگ ماهی های زشتی وجود داشت. اسم او ماهی سنگی بود.

وَ الاسماکُ خاِئفاتٌ مِنها. هیَ کانَت وَحیدهً داِئماً.

و ماهی ها از او می ترسیدند. او همیشه تنها بود.

فی یَومٍ مِنَ الأیّامِ، خَمسَهٌ مِنَ الصَّیّادینَ جاؤوا وَ قَذَفوا شَبَکَهً کَبیرَهً فی البَحِر.

در روزی از روزها پنج ماهیگیر آمدند. پس تور بزرگی در دریا انداختند.