لْفَرَزْدَقُ

الفَرَزْدَقُ مِنْ شُعَراءِ العْصَرِ الْأمُوی. وُلِد فی مِنطقَهٍ بِالْکُوَیتِ الحالیهِ عامَ ثلَاثَهَ وَ عِشْرینَ بَعْدَ الْهِجرَهِ، وَ عاشَ بِالْبَصرَهِ. فی یوْمٍ مِنَ الْأیامِ جاءَ بِهِ أَبوهُ إلی أَمیرِ الْمُؤمِنینَ عَلی، فَسَألَهُ الْإمامُ عن وَلدهِ؛ فَقالَ:

«هذَا ابْنی یکادُ یکونُ شاعِراً عَظیماً.»

فَقالَ الْأمامُ لِوالدهِ: «عَلّمْهُ القرآنَ.»

فرزدق از شاعران روزگار اموی است. او در منطقه ای در کویت امروزی به سال بیست و سوم هجری زاده شد و در بصره زیست. روزی از روزها پدرش او را نزد امیر مؤمنان علی آورد. امام از وی درباره پسرش پرسید و او گفت:

این پسرم نزدیک است که شاعری بزرگ شود.

پس امام به پدرش گفت: قرآن بیاموزش؛