تحقیق داروهای گیاهی (دارچین) در حجم 59 صفحه و در قالب word و قابل ویرایش و با قسمتی از متن زیر:

مشخصات گیاه دارچین

گیاه Cinnamonmum zeylanicum ، درختی است کوچک به ارتفاع 12 – 8، همیشه سبز، دارای تاج پوششی متراکم و گسترده که از تمام قسمتهای آن بوی معطر و مطبوع دارچین استشمام می‌شود. (6)

تنه کوتاه، سبز وارست یا با اندکی برآمدگی، با یک سیستم ریشه ای حجیم.

از مشخصات دیگر آن این است که برگهائی به وضع تقریبا متقابل، بیضوی دراز، نوک‌تیز، کامل ، بی کرک، صاف  و شفاف در سطح   فوقانی  پهنک و غبار آلود در سطح تحتانی آن دارد. گلهای آن که در فاصله ماههای  بهمن تا اوایل فروردین ظاهر می شود، منظم، نر – ماده، به رنگ سفید مایل به زرد و مجتمع به صورت خوشه منشعب و گرزن دوسویه ی باشد. هر گل آنرا پوششی مرکب از 6 کاسبرگ پایا در دوردیف فرا می گیرد  درون  آنها، 12 پرچم در 4 ردیف به نحوی جای دارد که مجموعا در 3 ردیف دیده می شوند، زیرا که خارجی ترین ردیف پرچمها، ظاهر زبانه‌ای و وضع غیر زایا دارد. مادگی گلهای آن، دارای تخمدانی یک خانه است و پس از رسیدن به میوه ای به صورت سته و به رنگ قهوه ای مایل به آبی تبدیل  می گردد که همیشه با کاسه ونهنج گل همراه می باشد. قسمت گوشتدار میوه نیز رنگ مایل به سبز دارد و درون آن دانه ای با مغز روغنی مشاهده می گردد. (6)

گل آذین، خوشه محوری  است. گلها کوچک، کرم رنگ،  به طول 7/0 سانتی متر می‌باشد. در زمان میوه به حالت استکانی تاج مانند بالوب های مدور درمی آیند. میوه نیز کشیده، خشک، نوک دار و به طول تا حدود 2 سانتی متر می رسد.(11)

پوست بخش دارایی این گیاه را تشکیل می دهد. به رنگ خاکستری – قهوه‌ای ، پوسته پوسته (فلسی) و یا در نمونه های مسن به صورت  چوب پنبه ای است. (11)

پوسته ساقه Cinnamomum Cassia تحت نام دارچین چین Cannelle de chine  در بازرگانی عرضه می‌شود. درخت مولد آن، برگهائی باظاهر چرمی، بیضوی دراز و وضع متقابل برروی شاخه ها دارد. از مشخصات آن این است که در پهنک برگهای آن، 2 رگبرگ خمیده دیده می‌شود که تدریجا در ناحیه راس پهنک به هم ارتباط پیدا می کنند. سطخ فوقانی پهنک برگهای آن، بی کرک وبه رنگ سبز مایل به قرمز است در صورتی که سطح تحتانی آنها، رنگ سبز مایل به آبی دارد و از کرکهای کم پوشیده شده است (6)

پوست خشک شده شاخه های این درخت،  به رنگ تیره وگاهی کمی مایل  به قرمز است و برروی آن اثر برگهای قطع شده و جوانه ها قابل تشخیص است. بوی آن قوی ولی درهر حال کمتر از نوع دارچین سیلان مطبوع می باشد. طعم آن گرم، تند، کمی شیرین، معطر (کمتر از نوع سیلان) و لعابی (زیاد تر از نوع قبلی) است.(6)

درخت دارچین سایگون کمی بلندتر، پوست آن ضخیم تر، برگها درازتر و میوه آن کوچکتر از دارچین سیلان است. کاشت و بهره برداری آن نظیر کاشت وبهره برداری دارچین  سیلان می باشد. و تنها اختلاف  این است که در مورد دارچین سایگون معمول است از پوست شاخه های جوان و از پوست تنهدرخت نیز که نا صاف است از هر دو استفاده می‌شود و برای اولین برداشت نیز در مورد  دارچین سایگون طول مدت زمان بیشتری و شاید 15 – 10  سال لازم است تا بهره بردای آغاز شود. (11)

فصل رویش و کشت گیاه

دارچین احتمالا بومی سیریلانکا بوده ودر سیریلانکا، سیچلز، جنوب شرقی هند،  اندونزی وجزایر هند غربی در آمریکای جنوبی کشت می‌شود. دارچین  به طور عمده از سریلانکا و به میزان کمتر از مالزی ، ماداگاسکار و سیچلز صادر می گردد. این گیاه در ایران رویش ندارد. (37)

این درخت در سیلان و هندوستان می رید و بعلاه پرورش می یابد. تکثیر آن به سهولت با کاشتن دانه یا به طریقه قلمه زدن و خوابانیدن شاخه ای از درخت صورت می گیرد. درمورد اول، دانه ها را در زمینهائی که کود کافی داشته باشد در اوایل ماه مرداد می کارند.  پس از پایان 20 روز، جوانه ای از آنها خارج می‌شود که به سرعت رشد و نمو حاصل می کند. (6)

اراضی ساحلی، شنی، سیلیسی و‌آبرفتی ، بهترین زمین برای پرورش این درخت است بعلاوه اگر این درخت درمکان آفتابی به نحوی کاشته شود که مستقیما درمقابل تابش خورشید قرار گیرد، پوست مرغوب تر از درختان اماکن سایه دار می دهد. درانتخاب دانه نیز باید دقت کافی بعمل  آید زیرا دانه بعضی از نژادهای این درخت، پایه هائی بوجود می آورد که پوست بسیار خوب از آنها به دست می آید. (6)

 نخستین برداشت محصول ازدرختان پرورش یافته  چهارساله صورت می گیرد. برای این کارساقه را قطع می کنند ولی پاجوش های قوی  و خوب آنها را باقی می گذارند تا از نمو آنها، پایه های خوب و مورد استفاده نتیجه گردد.

دارچین  کاسیا بیشتر در مالابر و جزائر  سوند می روید. به علاوه در جنوب شرقی چین پرورش می یابد. دارچین سایگون در ویتنام، هیمالیای شرقی و قسمتی از چین می روید. (36)

ترکیبات شیمیایی

مهم ترین ترکیب سینامون 5/2 – 5/0% روغن فرار می باشد. (میزان آن در سینامون سایگون به 6%  هم می رسد). مطابق USNF XVI روغن سینامون، روغن فراری است که به وسیله  بخار از شاخه های کوچک و برگهای aromaticm تقطیر  می‌شود. (روغن کاسیا) (10)

جزء اصلی تمامی روغن های سینامون، سینامالدهیدمی باشد . تفاوت هایی در ترکیب روغن فرار  وجود دارد که بستگی به گونه گیاه و بخش  مورد استفاده آن دارد. (10)

اسانس دارچین که تنها قسمت مهم دارچین است به مقدار یک درصد در پوست گیاه مذکور وجود دارد و از تقطیر آن با آب نیز حاصل می‌شود. این اسانس در صورت تازه بودن به رنگ زرد روشن  است ولی به مرورزمان  به علت اکسید شدن، به رنگهای زرد طلائی و سپس قهوه ای مایل به قرمزدرمی آید. وزن مخصوص  آن در گرمای 10 درجه بین 024/10 و 040/1 است. به مقدار کم در آب ولی بهرنسبتی در الکل 90 درجه، اتر و کلروفرم حل می گردد. بوی آن مطبوع و طعمش ملایم وگرم است.

قسمت اعظم  این اسانس را الدئید سینامیک یا Cinnamaddehyde  (65 تا 75 درصد) تشکیل می دهد. بعلاه  دارای 4 درصد از فنلها، مخصوصا اوژنول همراه با فلاندرن، سافرول (به مقدارکم) فورفرول و غیره است. (6)

الدئید سینامیک ‌Cimmamic aldehyde, Cinnamaldehyde) Aldehyde cinnamique فنیل آکرولئین Phenylacolein، سینامالCinnamal ) ، به فرمول C9 H8  O  و به وزن ملکولی 10/132  است. در بعضی اسانس ها مانند اسانس دارچین سیلان و اسانس دارچین چین(Cinnamomun Cassia BI) ،  بمقادیر زیاد وجود دارد واستخراج می‌شود. استخراج آن از نوعی قارچ به نام Stereum subpileatum Berk & Curt, نیز توسط Birkinshaw و همکارانش انجام گرفته است (1).