ماشین آلات ساختمانی

 

 

 

 

 

 

 

 

 

امروزه ماشین آلات نقش مهمی در چگونگی اجرا، هزینه ها و سرعت تکمیل طرحهای

 

عمرانی ایفا می نمایند. حضور ماشین آلات پیشرفته و با قابلیتهای بالا در صنعت زمینه را

 

برای طراحی و اجرای طرحهای بزرگ فراهم می سازد. چگونگی تملک و بهره برداری از ماشین آلات سهم عمده ای در افزایش یا کاهش هزینه های تمام شده یک طرح دارد.

 

بهره برداری از ماشین آلات صنعتی در اجرای طرحهای عمرانی به روشهای گوناگون

 

 

خرید و تملک :

 

 

 

در طرحهای بزرگ معمولاً خرید بعضی ماشین آلات از نظر اقتصادی توجیه پذیر است. در

 

خرید و تملک ماشین آلات باید عوامل زیر مد نظر قرار گیرد:

 

1 – حجم عملیات مورد انتظار از ماشین و همچنین ماشین موجود در طرح و زمان

 

اجرای آن

 

2 – عمر مفید ماشین و کارایی آن

 

3 – هزینه خرید و استهلاک ماشین

 

4 – قیمت نگهداری ماشین

 

5 – قیمت اسقاطی ماشین

 

6 – چگونگی بهره برداری از دستگاه و مدیریت و برنامه ریزی آن

 

 

 

با توجه به شش عامل فوق و با استفاده از روابط ساده ریاضی می توان توجیه پذیری خرید

 

یک دستگاه برای طرح یا طرحهای خاص را ارزیابی کرد. معمولاً برای پیمانکاران بزرگ

 

که طرحهای متعدد را اجرا م یکنند خرید ماشی نآلات به صرفه می باشد.

 

 

 

 

امکان پذیر می باشد :

شرایط محیطی، شرایط ایمنی، ابزار فعالیتهای فیزیکی، ساعات کار، و روحیه و انگیزه کارگران می باشد.

 

در ارزیابی آثار تحمیلی فیزیکی بر کارگران، مسائل بسیاری وجود دارد. در بررسیهای به عمل آمده روشن شده است که حداکثر آهنگ مصرف انرژی یک کارگر بطور متوسط در دراز مدت با انرژیی که صرف راهپیمایی میشود، برابر است. ادامه فعالیت سنگین تر، به خستگی فیزیکی و کاهش کارکرد منجر می شود. بنابراین، نیازهای فیزیکی کار باید طوری

 

تنظیم شود که با ظرفیت کاری کارگر هماهنگ باشد. خستگی فیزیکی از نگهداشتن یک جسم به مدت زیاد و در موقعیت ثابت وهمچنین فعالیت بیش ازحد کارگر ایجاد میشود.

 

بعضی مطالعات انجام شده نشان داده اند که بهره دهی کارگران با تداوم کار در ساعات اضافی به شدت کاهش می یابد. به نظر می رسد که هفته کاری حدود 44 ساعته، مدت کار بهینه کارگران کار ساختمانی باشد. معمولاً بهره دهی کار در هفته اول به شدت کاهش یافته لیکن در سه هفته بعدی تا حدی جبران می شود و سپس رو به نزول گذاشته تا آنکه پس ازحدود 9 هفته به پایین ترین سطح کارایی می رسد. در ابتدای اضافه کاری، تولید کل کارگران در هفته بالاتر از کارکرد استاندارد 44 ساعت در هفته می باشد. بهره دهی پیوسته کاهش می یابد، ومحصول 50 ساعت یا 60 ساعت کار در هفته تا آنجا کاهش می یابد که پس از تقریباً 8هفته به حدود محصول کار نزدیک به 44 ساعت کار در هفته می رسد. اگر هزینه دستمزدی اضافه کار را در نظر بگیریم، روشن می شود که هزینه نیروی کارگر برای واحد تولید همیشه در حالت اضافه کاری بیشتر از کار عادی است و با افزایش مدت اضافه کاری این اختلاف هزینه چشمگیر تر م یشود. برای مثال ؛اگر نرخ پرداخت ساعتی اضافه کار (کار بیش از 44 ساعت) برابر با 150 %نرخ پایه باشد هزینه نیروی کار برای هر واحد

 

تولید، با توجه ب ههفته ای 60 ساعت کار، پس از 8هفته، می تواند حدود 80 %بالاتر از آن باشد که برای هفت های 44 ساعت کار به دست می آید.

 

روحیه کارگران و انگیزه آنها از عوامل مهم در بهر هدهی کارگران به شمار می آید. تداخل گروههای کاری، شلوغی بیش از حد محوطه کار، تأخیر در بازرسی، تغییر حرفه، غیبت، تغییر سرکارگران و بی کفایتی سرکارگران نیز باعث کاهش بهر هدهی می شود. تأخیر این عوامل خیلی کمتر از سه عاملی هستند که ابتدا نام بردیم. بعضی از عوامل بازدارنده و

 

کاهش دهنده بهره دهی کارگران به شرح زیر می باشد: