انرژی آبی

هیدرو (Hydro) به معنای آب است، بنابراین برق‌آبی به معنای تولید برق با استفاده از آب است، البته نه از خود آب، بلکه از انرژی جنبشی موجود در یک رودخانه یا جریان آب. رودخانه‌ها زندگی خود را در زمین مرتفع آغاز می‌کنند و به تدریج در سرازیری به سمت دریا می‌روند. با قرار دادن سد در راه آن‌ها، می‌توانیم دریاچه‌های بزرگی ایجاد کنیم که به آرامی از توربین‌های آب تخلیه می‌شوند و در اثر چرخش توربین‌ها برق تولید می‌کنند. چرخ‌های آبی مورد استفاده در دوران قرون وسطی برای آسیاب‌ها نمونه اولیه نیروگاه آبی بود. آسیاب‌های بادی را می‌توان به عنوان انرژی هیدرومکانیکی توصیف کرد، زیرا قدرت آب به دستگاه‌های متشکل از سیستم پیچیده چرخ‌ها و چرخ‌دنده‌ها منتقل می‌شود. مانند انرژی بادی، انرژی برق‌آبی، به صورت غیرمستقیم، نوع دیگری از انرژی خورشیدی است، زیرا این انرژی خورشید است که چرخه آب را هدایت می‌کند و بی‌وقفه مبادله آب بین اقیانوس‌ها و رودخانه‌ها در سطح زمین و جوّ بالاتر از آن را انجام می‌دهد.

 انرژی آبی

تا زمانی که خورشید شعله‌ور است (تقریباً 4٫4 میلیارد سال دیگر)، قادر خواهیم بود از نور و گرمای آن استفاده کنیم. ما معمولاً از انرژی خورشیدی به دو روش بسیار متفاوت استفاده می‌کنیم: الکتریکی و حرارتی. توان الکتریکی خورشیدی (که گاهی به آن انرژی خورشیدی اکتیو یا فعال نیز می‌گویند) به معنای گرفتن نور خورشید و تبدیل آن به الکتریسیته در سلول‌های خورشیدی (که به صورت الکترونیکی کار می‌کنند) است. این فناوری به عنوان فتوولتائیک (فتو معادل نور، و ولتائیک معادل الکتریکی) نیز شناخته می‌شود. بنابراین فتوولتائیک یا PV به معنای برق حاصل از نور است. توان حرارتی خورشیدی (که گاهی به آن انرژی پسیو یا غیرفعال خورشیدی یا بهره پسیو خورشیدی نیز گفته می‌شود) به معنای جذب گرمای خورشید در سیستم های آب گرم خورشیدی یا استفاده از آن برای گرم کردن ساختمان‌ها با پنجره‌های بزرگ شیشه‌ای است.