1- خانواده های دچار خشونت خانگی معمولاً به حاشیه کشیده شده و با جریان اصلی جامعه کمتر ارتباط برقرار می کنند.

* بهتر است آن ها را از انزوا و دور بسته خود خارج کنیم.

2- به دلیل آن که کودکان عضو ارزشمند جامعه بلافصل خود هستند.

* جامعه بیش از پدر و مادر وظیفه مراقبت، حمایت و رفاه کودک را بر عهده دارد.

3- باید بین والدین و کارکنان سایر بخش های اجتماعی جهت رفاه کودکان، همکاری مستمر باشد. 

مثال همکاری والدین با جامعه : ایمن سازی کودکان می باشد (والدین که کودکان خود را واکسینه نمی کنند، مراکز بهداشتی درمانی، نظام بهداشتی و مدارس ارتباط خود را با والدین دنبال می کنند.)

ولی در مورد مسائل روانی-اجتماعی موجود در خانواده هاارتباطی وجود ندارد.

کودکی که در خانواده مورد تنبیه و آزار قرار می گیرد توسط هیچ نهادی پیگیری و مدیریت نمی شود.