مسلما قدمت بازار تبریز مانند اغلب شهرهای تاریخی ایران به دوره های اولیه شهرسازی ایران پس از اسلام بر میگردد. ولی به دلیل زلزله های متعدد، یافتن بنایی با قدمت زیاد در بازار که نشانگر شکل گیری هسته اولیه بازار باشد مقدور نیست. آنچه مورد یقین است محل استقرار مسجد جامع در دوره سلجوقیان بوده و این دوره درست مصادف است با شروع رشد سریع تبریز و مطرح شدن آن به عنوان یک شهر مهم در ایران و حتی منطقه ای فراتر از ایران آن زمان.

بازار تبریز از جمله بزرگترین بازارهای سنتی و بزرگترین بازار سرپوشیده ایران و جهان است. این بازار تنها به صورت خطی گسترده نشده بلکه با شکل گیری چندین راسته اصلی و راسته های فرعی مرتبط در چهار جهت گسترش پیدا کرده است. این بازار از نوع بازارهای چند محوری است.
این بازار با داشتن حدود ۵٬۵۰۰ باب حجره، مغازه و فروشگاه، ۴۰ گونه شغل، ۳۵ باب سرا، ۲۵ باب تیمچه، ۲۰ باب مسجد، ۲۰ باب راسته و راسته‌بازار، ۱۱ باب دالان و ۹ باب مدرسه دینی، به‌عنوان اصلی‌ترین مرکز داد و ستد مردم تبریز شناخته می‌شود.

این بازار در سال ۱۱۹۳ قمری توسط نجفقلی خان دنبلی حاکم وقت تبریز بازسازی شده‌ است.
بازار تبریز در سال ۱۳۵۴ شمسی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌ است.
این بازار در سال 2010 میلادی به عنوان دوازدهمین اثر تاریخی ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.
همچنین طرح مرمت این بازار برنده جایزه آقاخان 2013 در زمینه معماری در لیسبون پرتغال شد.

بخش اول:شناخت

بخش دوم:آسیب شناسی

بخش سوم:طرح مرمت

بخش چهارم:طرح احیا

حجم فایل:18.6 MB

تعداد اسلاید:108 اسلاید

 (حسین محمدی)