این نظریه اشاره بر آن دارد که یادگیرنده، دانش را برای خودش و توسط خودش می سازد. هر فراگیر، گاه به طور جمعی و گاه به صورت انفرادی معانی را می سازد. او یاد می گیرد که ایجاد معانی همان یادگیری است و نمی توان این یادگیری را به روش دیگر به دست آورد.