سیستم های هدایت (تربیت ) درخت انگور 

در ایران باغاتی که به موجب اقتضای زمان و روی تجربه پدران ما در ازمنه قدیم احداث گردیده، با تاکداری دنیای پیشرفته که حاصل تحقیقات دانشمندان و کارشناسان رشته موکاری است در بسیاری از مسائل از قیبل کاشت، داشت و برداشت تفاوت کلی دارد تا آنجا که در حال حاضر با توجه به روشهای متداول در کشور ما محصول بدست آمده جوابگوی هزینه های داشت و برداشت نمی باشد. لذا با تغییرات اساسی در اصول فنی از قبیل هرس و سیستم های هدایت تاک، همچنین مکانیزه کردن تاکستانها، انتخاب ارقام و احداث تاکستانهای جدید باید مانند تمام کشورهای پیشرفته در امورتاکداری نسبت به اصلاح تاکستانها از یک طرف و احداث تاکستانهای جدید و حمایت مادی و بازار فروش از طرف دیگر اقدام لازم و سریع معمول داشت یکی از مشکلات اساسی و فنی تاکداران ما عدم آشنائی با سیستم های تریت بر حسب شرایط اقلیمی است.

انگور Vitis viniferous L.)  )به عنوان یکی از قدیمی ترین محصولات تحت کشت، از چندین هزار سال قبل مورد تربیت قرار می گرفته است. شواهد تاریخی از دوران مصریان باستان و فنیقی ها نشان داده است که از تکنیک های مختلف تربیت جهت باروری بیشتر استفاده می شده است. هنگامی که یونانی ها در قرن هشتم قبل از میلاد شروع به مهاجرت به جنوب ایتالیا نمودند، آنها در سرزمینی به نام Oenotria که به عنوان سرزمین انگورهای با تیرک چوبی تعبیر شده است، ساکن شدند.

در قرن یک میلادی، نویسندگان رومی مانند Pliny و Columella به تاکداران در مورد نوع تربیت تاکستان ها مشورت می دادند.

یکی از اهداف استفاده از سیستم های تربیت در تاکستان ها، دستیابی به مدیریت تاج بوته و تعادل در رشدشاخساره برای تسهیل در ایجاد و تشکیل مواد فتوسنتزی به کمک نفوذ نور بیشتر و حذف سایه بیش از حد است که می تواند مانع از رسیدن انگور یا شیوع بیماری های انگور گردد. از دیگر مزایای استفاده از سیستم های تربیت، میتوان کنترل بازده بالقوه تاکستان، تسهیل در مکانیزاسیون عملیات های تاکداری همچون هرس، آبیاری، محلول پاشیآسان سموم یا کودها و همچنین برداشت آسان انگور را نام برد. در تصمیم گیری برای انتخاب نوع سیستم تربیت، تاکداران بایستی شرایط آب و هوایی، مقدار نور خورشید، رطوبت نسبی، سرعت و جهت را مد نظر قرار دهند.