نقش فعالیت ورزشی برای کاهش عوامل خطرزای مرتبط با بیماری های قلبی شامل : چاقی، فشار خون بالا، هایپرگلیسیمی و هایپر انسولینی کاملا شناخته شده است، اما هنوز اطلاعات کمی در مورد سازوکارهای بالقوه تمرینات اینتروال تناوبی با شدت بالا (HIIT) و تداومی هوازی (CT)، در ایجاد سازگاری هایی که موجب پیشگیری و حتی درمان بیماری های قلب و عروقی می شود، شناخته شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرینات هوازی تداومی و تناوبی با شدت بالا بر بیان ژن های BCL-2 و BAX بافت قلب (بطن چپ)، رت های نر نژاد ویستار بود. 18 رت نر ویستار از انستیتو رازی خریداری و تمام شرایط طبیعی (دما، چرخه خواب و بیداری، غذا و…) برای آنها فراهم شد. رت ها به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند، گروه  اینتروال تناوبی با شدت بالا (6N=)، گروه هوازی تداومی (6N=) و گروه کنترل (6N=) تقسیم شدند. رت های دو گروه تمرینی 8 هفته پروتکل مربوطه (گروه تناوبی با شدت بالا هفته ای 3 روز با شدت و زمان برنامه ریزی شده، گروه تداومی هوازی هفته ای 5 روز با شدت 70 درصد سرعت بیشینه و زمان برنامه ریزی شده) را اجرا کردند. رت های هر سه گروه بعد از بی هوش شدن تشریح شدند، برای اندازه گیری بیان ژن های BCL-2 و BAX از تکنیک Real Time PCR استفاده شد. و از نرم افزار16 SPSS و آزمون آماری KRUSKAL-WALISهمراه با آزمون تعقیبی MANN-WHITHNEY در سطح (05/0P <) استفاده گردید. نتایج نشان داد که میزان بیان ژن BCL-2  پس از تمرین در هر دو گروه به طور معناداری نسبت به گروه کنترل افزایش یافت.بیان ژن BAX  در هر دو گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل کاهش داشت اما بین این دو گروه تمرینی تفاوت معناداری وجود نداشت.