محفظه‌ای است که در آن همواره آب خوش‌گوار ذخیره می‌کنند، و مکان سرپوشیده‌ای است در زیرزمین که در آن آب انباشته می کنند.
حوض بزرگ روپوشیده در زیرزمین که سقف آن را با آجر می‌سازند، و جای ذخیره کردن آب است.
آب‌انبار، برکه، حوض، مصنعه و نام‌های دیگر، مخازن آب زیرزمینی هستند که برای رفع نیاز مردم به آب شرب در بیشتر مناطق ایران و بعضی کشورهای دیگر ساخته می‌شده است.

 

قدیمی ترین آثار برجای مانده از آب انبارها با پیدایش اولین تمدن های ایرانی هم زمان است. مخزن آب انبار شهر ایلامی دورانتاش در چغازنبیل(چهل کیلومتری جنوب شرقی شهر تاریخی شوش در استان خوزستان) مربوط به هزاره ی دوم ق . م هنوز باقی است.
در دوره ی هخامنشیان نیز بقایای آب انبار و آبراه های متعدد در تخت جمشید وجود دارد.
در دوره ی اسلامی آب انبار مانند سایر بناهای شهری در مراکز تجمع شهر مانند راسته بازارها و مرکز محلات و همچنین کاروانسراهای بین راهی احداث می شد.
آب انبارها از جمله تأسیسات وابسته به قنات هستند که برای ذخیره ‌سازی در زمستان و استفاده در تابستان کاربرد داشته‌ اند .
فن ساختمان و شیوه معماری در ساختمان آب‌انبارها دارای اعتبار خاصی است؛ چرا که سازندگان این واحدها با دقت و نکته‌سنجی بسیار، به مسایل عمده ای چون میزان فشار آب بر کف و سطح آب‌انبار، مساله اندود داخل بنا، تهویه، تصفیه و جلوگیری از آلودگی آب، توجه کامل داشته‌اند …