لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : .ppt ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید : 27 اسلاید

قسمتی از متن .ppt :

اصول مدیریت اسلامی و الگوهای آن (اصل عدم تقدم بر خدا و رسول)

مقدمه

یکی از فلسفه های نزول تدریجی آیات به همین معنا بر می گردد، که مدیریت و رهبری الهی در جامعه بشری، نیازمند تربیت و هدایت فکری و قلبی است:
«و قََالَ الَّذینَ کَفَرُوا لَولَا نُزَّلَ عَلَیهِ القُرانُ جُملَهً وَاحِدهً کَذلِکَ لِنُثَبََتَ بِهِ فُؤادَکَ وَ رَتَّلنَاهُ تَرتیلاً» (فرقان/32) 
«کفار اشکال می گیرند که اگر این فرد واقعاً از جانب خدا به نبوت مبعوث شده است، چرا قرآن یک باره بر او نازل نشد؟ چرا تکه تکه آمده است؟ »
تمام حوزه های قرآن تذکر مدیریتی دارد. در عین حال حوزه خاصی که از مباحث قرآن که به ویژه روی مدیریت اسلامی عنایت وافر دارد ، قصص قرآن است.
«وَکُلّاً نَّقُصُّ عَلَیکَ مِن أًنباءِ الرَّسُلِ مَا نُثَبَّتُ بِه فُؤادَکَ …» (هود/120) 
«هر یک از انبیاء که قصه و سیره اشان را با دقت برای تو، پی جویی می کنیم و اخبار مهم نهضتشان را به شما می رسانیم، در همه اینها مطالبی است که مایه تثبیت دل شماست»

اصل اول

عدم تقدم بر خدا و رسول

این اصل، هم در حوزه بیان تئوریهاست، و هم در ارائه خط مشی ها، چه به صورت جزئی و چه به صورت کلی مطرح است. 
هر جاکه خدا و پیامبر حکمی داده باشند، چه در حوزه عمل و چه در حوزه علم و نظر، باید تبعیت شود؛ یعنی؛ در همه حوزه های فعالیت انسانی ، «اصل عدم تقدم بر خدا» و سپس «عدم تقدم بر رسول» حاکم است:
«یَا ایَهالَّذینَ امَنُوا لاتُقَدَّمُوا بَینَ یَدَیِ اللهِ وَرَسُولِهِ وَ اتَّقُواللهَ   إِنَّ اللهَ سَمیعٌ عَلیمٌ » (حجرات/1) 
«ای مؤمنین ، (اصل حاکم در تمامی حوزه ها، این است که) شما چیزی را در برابر خدا و رسول خدا، مقدم نکنید»

طاعت پیامبر از خدا

بعنوان اصل شاخص و فراگیر اولین اصل، اصل عدم تقدم بر خدا و رسول است. در این حوزه، حتّی پیامبر هم مکلف است بلکه اولویت در تبعیت دارد:
«فَاصبِر لِحکمِ رَبَّکَ وَ لاتَکُن کَصَاحِبِ الْحُوتِ» (قلم/48)
«ای پیامبر بر ضابطه و حکم و دستوری که خداوند داده‌است باید صبرکنی مانند رفیق ماهی نباش.»
در آیات فراوانی از زبان پیامبر تذکر داده‌است:
«إِن أِتَّبِعُ إِلّا ما یُوحی اِلَیَّ» (یونس/15)
«من از چیزی جز آنچه که وحی می‌گوید، تبعیت نمی‌کنم.»

پیامبر تابع محض فرامین الهی است، در خطاب خداوند به حضرت موسی نیز همین معنا دیده‌می‌شود:
«اَنَا اخترتُک مَاسْتَمِعْ لِما یُوحی» (طه/13)
«من تو را انتخاب کردم پس خوب به حرفهای من گوش کن.»
به تعبیر دیگر پیامبر باید سخنان خداوند را به طور کامل فهم کرده و جاری سازد. این آیات مستقیماً پیامبر را مؤظف به تبعیت معرفی می‌کنند.
«ولَو تَقَوَّلَ عَلَینَا بَعضَ الاقَاویلِ لأَخَذنَا مِنهُ بِالیَمینِ ثُُمَّ لَقَطَعنَا مِنهُ الوَتینَ فَمَا مِنکُم مِن اَحِدٍ عَنهُ حَاجِزینَ»  (حاقه 47-44)
«اگر این پیامبر از جانب خود سخنی را به قرآن اضافه نماید یعنی آنچه را که ما به او نگفتیم بگوید تمام ارزشهای این پیامبر را از او گرفته و گردنش را می‌زنیم.»