به شدت تشنه و بی تاب شده بود و مادرش در جست و جوی آب به این سو و آن سو می دوید.

کودک پاشنه‌ی پایش را به زمین زد و ناگهان آب از زمین جوشید و چشمه‌ی زمزم جاری شد.

لبخند رضایت بر لب‌های خشکِ سرزمین خالی از گیاه مکّه نقش بست و هاجر که برای یافتن آب، هفت بار بین دو کوه صفا و مروه دویده بود، شادمان و شتابان به سوی کودکش دوید.