نام محصول : تحقیق بررسی اپیدمیولوژیکی لیشمانیوز جلدی در شهرستان سبزوار 

فرمت : WORD

حجم : 300 کیلوبایت

تعداد صفحات : 31

زبان : فارسی

سال گردآوری : 93

کد محصول : 00025

• گونه های P.halepensis, P.longiductus, P.brevis برای اولین بار از خراسان رضوی گزارش شدند.
• در سال 80 در بخش جوین در 6/2% کل ف.کوکازیکوس گروپ صید شده از لانه جوندگان آلودگی لپتومونایی مشاهده شد.
• در سال 81 آلودگی لپتومونایی پاپاتاسی (5/4%) – کوکازیکوس گروپ (3/2%) و س.سینتونی (8/2%) گزارش شد.
• در بخش جوین انگل لیشمانیا ماژور به روش PCR از پاپاتاسی  و رومبومیس اوپیموس و انسان جداسازی شد.
• نتایج تست حساسیت ددت 4% – پروپکسور 1/0% و پرمترین 25/0% در سال 80 در بخش جوین حاکی از حساس بودن این گونه بود.
• در این کانون به علت حساسیت تمامی افراد نسبت به لیشمانیوز جلدی روستایی اپیدمی رخ داده است و لذا ابتلای تمام گروههای سنی به بیماری طبیعی است.

• ناقل بودن 19 گونه پشه خاکی (11 فلبوتوم و 8 لوتزومیا) ثابت شده است.
• نر-ماده = gynandromorphy
• Lut.longipalpis کمپلکسی از حداقل سه گونه مشخص است.
• روشهایی که در تعیین تغییرا ژنتیکی در جمعیت های طبیعی و همچنین چند شکلی ژنتیکی در گونه های Sympatric بکار می رود شامل موارد زیر است:
• جهش های مرفولوژیک
• معکوس شدن در کروموزوم
• ایزوزیم (آلوزیم)
• نشانگرهای DNA
• Restriction Fragment Length Polymorphism (RELPs)
• Arbitrarily Amplified DNA (RAPD-PCR, AP-PCR)
• Simple Sequence Length Polymorphism (SSLPs)
• Nuecleotide Sequencing

• RAPD-PCR و AP-PCR از تکنیکهایی هستند که از پرایمرهای تک رشته ای برای تکثیر قسمتهایی از ژنوم استفاده می کنند. سادگی و عدم نیاز به نوکلئوتید های رادیواکتیو از مزایای این تکنیک می باشد.
• ف.پاپاتاسی و ل. لونجی پالپیس در صورتی که فقط با قند تغذیه شوند تخمها را به روش اتوژنی نمو می دهند.
• گرچه تعداد تخمهای تولید شده در ماده های اتوژن کمتر است از خونخورده ها، اما میزان نمو اووسیت مشابه می باشد.

• هر کدام از پشه خاکیهای نر و ماده بیش از یکبار جفتگیری می کنند. دفعات جفتگیری خونخورده ها به علت مقاومت کمتر در مقابل نرها بیش از خون نخورده هاست.
• فرمونها مواد شیمیایی هستند که توسط اعضای یک گونه تولید شده و بر روی سایر اعضای همان گونه اثر دارند. فرمونها در تعیین مکان جفتگیری و احتمالا محل میزبان نقش مهمی دارند.
• ساختمان محل ترشح فرمون جنسی در چندین گونه پشه خاکی نر در ترژیت های شکمی متفاوتی مشاهده می شود.
• حداقل دو فرمون اجتماعی – جفت گیری با ساختمان شبه farnesene و شبه diterpenoid توسط نرهای L.longipalpis رهاسازی می شوند. ماده های همین گونه نیز در صورت وجود فرمون نرها سریعتر و به تعداد بیشتری به میزبان حمله می کنند.
• رهاسازی نوعی فرمون اجتماعی (aggregation) توسط ماده های پاپاتاسی خونخورده گزارش شده است. این گونه به فرمونی که از پالپ ها و قطعات دهانی در حین خونخواری تولید می شود عکس العمل نشان می دهد.
• تخمهای ل.لونجی پالپیس فرمونی روی سطح خود دارند که ماده های باردار را برای تخمگذاری جلب می کند.
• پشه خاکی از نماتوسرا است.
• معمولا در گونه های مناطق گرمسیری در کمتر از 20درجه سانتیگراد گزش صورت نمی گیرد.
• پشه خاکی ها 24-6 ساعت و در صورت فکنده نشدن تا 36 ساعت پس از خروج از شفیره خونخواری می کنند.
• میزان گزش در یک زمان به تراکم پشه خاکی و تغییر در مرحله فیزیولوزیک شکم بستگی دارد.
• خونخواری L.occidentis از روی میزبانهای خونسرد تا یک ساعت طول می کشد.
• یک پاپاتاسی کاملا خونخورده حدود 3/0 تا 5/0 میلی لیتر خون را هضم می کند. هضم خون بسته به دما و رطوبت 5-3 روز طول می کشد و تخم ها 2-1 روز بعد می رسند. بنابراین تخمگذاری 8-3 روز بعد از خونخواری صورت می گیرد.
• بزاق دارای اثرات فارماکولوژیک شامل اثرات ضد انعقادی، اتساع کننده رگ، ضد التهابی، و پادتن می باشد.
• یک آنزیم از انعقاد پلاکت جلوگیری می کند و یک پپتید نیز موجب اتساع رگ ها می گردد.
• در معده میانی غشای پریتروفیک در اطراف خون خورده شده تشکیل می گردد. معامولا 12 ساعت بعد از خونخواری این غشا تشکیل می شود و 36 ساعت بعد از خونخواری کاملا شکل می گیرد. این غشا توسط اپیتلیوم معده میانی ترشح می شود. ساختمان آن دانه ریز با تراکم الکترونی و دارای فیبر می باشد و شامل کیتین، گلیکوپروتئین و پروتئین است. پاره شدن غشای پریتروفیک در 25 درجه بعد از 60 ساعت شروع می شود. سپس خون هضم شده به معده عقبی رانده می شود.
• احتمالا ساختمان این غشا در رشد و نمو انگل لیشمانیا اهمیت دارد. غدد بزاقی ل.لونجی پالپیس و ف.پاپاتاسی دارای ماده ناشناخته دیگری است که مانع عمل ماکروفاژها می شود و ظاهرا آلودگی با بعضی انگل های لیشمانیا را افزایش می دهد.
• قند خورده شده در چینه دان ذخیره می شود.
• اگر ل.لونجی پالپیس شکر را با سوراخ کردن غشایی بخورد مستقیما به معده میانی می رود ولی اگر ازادانه از محلول شکر تغذیه کند مایع به چینه دان می رود.
• پشه خاکی ها در دنیای قدیم و جدید تا حدود 50 درجه عرض شمالی در آسیای مرکزی و 45 درجه عرض جنوبی انتشار دارند.
• پشه خاکیهای دنیای قدیم که از خون تغذیه می کنند محدود به مناطق نیمه گرمسیری هستند و بنابراین لیشمانیوز در این مناطق وجود دارد.
• بیشتر کانونهای لیشمانیوز مخصوصا جلدی در دنیای قدیم در نواحی خشک و نیمه خشک است.
• پشه خاکی ها از سطح دریا تا ارتفاع 2800 متری سطح دریا صید شده اند.
• نوع محیط زیست و پرواز کوتاه پشه خاکی ها دو علت تمرکز منطقه ای و محدود آنها می باشد. بنابراین الگوی پراکندگی بیماریهایی که انتقال می دهند نیز منطقه ای است.
• Nesokia indica:   کاریوتایپ: 2n = 42

• مخازن وحشی دنیای جدید
• حیوان تنبل
• گونه Coleopus didactylus میزبان مخزن اصلی L.guyanensis در برزیل و گینه هستند.
• گونه C.hoffmani میزبان مخزن اولیه L.panamensis در چندین کشور است.
• در کوستاریکا و پاناما Bradypus griseus میزبان مخزن L.panamensis است.
• مورچه خوار
• Tamandua tetradoctyla میزبان مخزن L.guyanensis است.
• اوپوسوم
• Didelphus morsupialis مخزن ثانویه L.guyanensis  و L.amazonensis است.
• راکون
• آلوده به ل.پانامنسیس گزارش شده است.
• جوندگان
• Prechimys guyanensis و P.cuveiri میزبانهای اتفاقی ل.گویاننسیس و میزبان مخزن اولیه ل.آمازوننسیس هستند.
• چندین گونه جونده از جمله Oryzomys، Nectomys و Dasyprocta می توانند میزبان ثانویه ل.آمازونسیس باشند.
• Ototylomys sp میزبان اولیه ل.مکزیکانا در بلیز و مکزیک است.
• Heteromys spp و Nyctomys spp و Sigmodon spp میزبانهای ثانویه آن هستند.
• در برزیل دو گونه جونده Rattus rattus frugivorus و Akodon arviculoides به عنوان میزبانهای اولیه ل.برازیلینسیس گزارش شده اند.

• سنجش از راه دور در پیش بینی اپیدمی های لیشمانیوز
• روشهای تصویربرداری چند طیفی (Multispectral Scanner) = MSS
• تصویربرداری حرارتی (Thermatic Mapper = TM)
• رادارهای پیشرفته با قدرت تفکیک بسیار زیاد (Advanced Very High Resolution Radiometer = AVHRR)
• سیستم اطلاعات جغرافیایی (Geographic Information System = GIS)

• 16 گروه از عوامل محیطی اصلی که می توانند روی بقای پاتوژن، ناقل، مخزن و میزبان اثر بگذارد:
• نوع پوشش گیاهی – میزان رویش گیاهی – اکوتون ها (محل اتصال دو اکوسیستم) – جنگل زدایی – جنگل تنک – جنگل انبوه – سیلاب های معمول – آبهای دائمی – زمین های خیس – رطوبت خاک – کانال ها- اماکن انسانی – خصوصیات شهری – رنگ اقیانوس – دمای سطح دریا – عمق دریا

• با استفاده از روش سنجش از راه دور بین خطر وجود آلودگی لیشمانیوز جلدی آمریکایی، وجود مرداب ها و رویش گیاهی در نواحی شهری جنوب برزیل ارتباطی مشاهده شد.
• بین وجود P.orientalis در مناطق جنگلی کمربند ساوانای مرکزی (سودان) و وجود درختان Acacia seyla و Balamtes aegyptiaca با خاک های Vertisolic منطقه ارتباط معنی داری مشاهده شد.

• در مناطق آلوده به ل.ماژور بر حسب میزان بارندگی – گیاهان مختلفی از قبیل سالسولا، A.albida و A.seyla و درختان خشکی زی مقاوم به حرارت، بوته هایی از قبیل Zyzyphus jujube، بوته های خاردار آرتمیسیا، گیاهان کم عمر و زنبق هایی از قبیل Poa bulbosa و Carex spp رشد می یابند.

• بیماران مقاوم به لیشمانیوز احشایی در هندوستان با داروی جدید Miltefosine با نام تجاری Impavido درمان می شوند.
• مقدار بسیار کمی از Avermectin در خون یا قند می توان باعث مرگ ف.پاپاتاسی و ف.لانجرونی شود.
• استفاده از حشره کش ها به صورت سمپاشی ابقایی در محیط های Peridomestic (به ویژه در اماکن داخلی) جهت مبارزه با لیشمانیوز به ویژه نوع شهری توصیه شده است.
• برای اولین بار در سال 1979 مقاومت ف.پاپاتاسی به ددت از شمال ایالت بیهار هند و در سال 1986 از ترکیه گزارش شد. در سال 1996 مقاومت این گونه به ددت- دیلدرین- پروپکسور از راجستان هند گزارش گردید.
• مقاومت ف.آرژنتیپس به ددت از نواحی اندمیک لیشمانیوز احشایی ایالت بیهار هند گزارش شده است.
• آلودگی مجدد لیشمانیوز جلدی پس از سمپاشی روند کندی دارد و ممکن است بیش از سه سال بعد از توقف سمپاشی طول بکشد.
• در جاهایی که پشه خاکی ها اگزوفیل می باشند و یا گزش دور از اماکن انسانی رخ می دهد مبارزه موثر نیست.
• مناسب ترین روش کنترل پشه خاکی ها در نواحی جنگلی محافظت شخصی شامل استفاده از دورکننده ها، پوشیدن لباس ها و شلوارهای بلند، خوابیدن در پشه بند و دوری از مناطق آلوده هنگام فعالیت ناقلین می باشد.
• در شهر بادرود از طریق مبارزه با پشه خاکی ها و مخزن میزان آلودگی به یک پنجم میزان دو سال قبل کاهش یافته است.

• بررسی مقایسه ای اثر دورکنندگی اسانس گیاه مورد (Myrtus communis L.) و DEET بر روی فلبوتوموس پاپاتاسی ناقل اصلی لیشمانیوز پوست روستایی در شرایط آزمایشگاهی و صحرا
• الهام جهانی فرد

• ED50 و ED90 به ترتیب 114/0 و 6711/0 میلیگرم بر سانتیمتر مربع برای مورد و 0006/0 و 0111/0 برای دیت محاسبه شد.
• میانگین زمان حفاظت اسانس 20% مورد بر روی پاپاتاسی طی 18 روز 51 دقیقه و دیت 20% حداقل 10 ساعت تعیین شد.
• بین زمان حفاظت اسانس 20% مورد و دیت 20% و شاهد اتانول خالص اختلاف معنی دار است.
• در فیلد میانگین زمان حفاظت اسانس 20% گیاه مورد 110 دقیقه و 28 ثانیه و برای دیت حداقل 10 ساعت بود. و اختلاف معنی داری وجود داشت.
• درصد حفاظت گیاه مورد در طی ساعت اول در فیلد 100% بود که در 4 ساعت بعد از کاربرد آن به میزان 50% کاهش پیدا کرد.
• بعد از 10 ساعت هم 41/46% محاسبه شد که برای دیت 10 ساعت بود.
• اسانس گیاه مورد دارای خاصیت حشره کشی و دورکنندگی بر روی ف.پاپاتاسی بود.

• سیستم بویایی در حشرات
• موهای بویایی از دندریت های چندین نرون گیرنده (ORNs) موجود در اسکلت خارجی حشره شاخته شده و مجرای هر مو از دیگران مجزاست.
• کوچکترین واحد بویایی = سنسیلا
• شاخک ها مهمترین اندام حسی حشرات و سایر بندپایان هستند که سنسیلا- گیرنده های گرمایی- رطوبتی- مکانیکی- چشایی و CO2 را در بر دارند.
• شاخک ها در حشراتی مثل مورچه و بیدها از نظر ایجاد ارتباطات داخل گونه ای اهمیت دارند.
• اکسونهای نرونهای گیرنده بو بطور مستقیم به سیستم عصبی مرکزی می رسد و در حشرات انتهای اکسون به شاخک ختم می شود.
• شاخک حشرات دارای 100-50 گلومرول است. حباب بویایی پستانداران شامل هزاران گلومرول است.
• پروتوسربروم و لوبهای فرعی جانبی نیز در روند بویایی نقش دارند.
• محرک بینایی در محدوده های طولانی پرواز مهم است در حالیکه محرک بویایی وقتی پشه به میزبانش نزدیک می شود اهمیت بیشتری پیدا می کند.
• دی اکسید کربن آزاد شده از تنفس و پوست در مسافت بیش از 36 متر بوسیله پشه ها تشخیص داده می شود.
• پالپ وجود دی اکسید کربن را آشکار می کند.
• سنسیلا حشرات نرو  ماده آئدس اجیپتی از نوع Basiconica است که برای تشخیص Co2 بکار می رود. نرها در برابر غلظت بالای Co2 عکس العمل بیشتری دارند.
• سن و وضعیت فیزیولوژیک پشه در یک پاسخ رفتاری تاثیر می گذارد.
• ترکیبات غده تولید بو در روباه موجب تحریک اندام های بویای آسکوئید پشه خاکی های ماده ل.لونجی پالپیس به ترشحات غده می شود.
• بوهایی که در ارتباطات نقش دارند و موجب پاسخ های رفتاری می شوند مواد Semiochemical نام دارند که شامل: فرمون ها، کایرومون ها، و آلومون ها می باشند.
• پشه خاکی های انسان دوست علاوه بر CO2  توسط کایرومون های انسان هم جذب می شوند.
• برای نرهای Lut.intermedia طعمه انسانی و CO2 جذابیت یکسانی داشت.
• 1-octen-3-ol کایرومونی است که برای گلوسینا مورسیتانس جذب کننده است و از ترکیبات فرار ناشی از گاوها بدست آمده است. تله هایی که با این ماده آغشته شده اند تسه تسه، سیمولیوم، اسکروورم، تابانیده و کولیسیده را صید کرده اند.
• پشه ها با کمک محرک هایی بویایی، گرمایی، بینایی، میزبان را شناسایی می کنند.
• پشه هایی که روز فعالند به طرف لباسهای تیره رنگ میزبان در حال حرکت جلب می شوند.
• در پشه خاکی ها اندازه در انتخاب میزبان نقش مهمی دارد.
• علت اصلی رفتن پشه خاکی های نر به طرف میزبان احتمالا در پاسخ به مواد جلب کننده در بوی میزبان است.
• نرو  ماده Lu/.longipalpis بخ ترشحات پوست انسان جذب می شوند اما ماده ها به طور مشخصی بیشتر از نرها جذب می گردند.
• ف.اریازی به بوی انسان جذب می شود.
• Pentane استخراج شده از ترشحات پوست انسان سبب تحریک عمل نشستن ل.لونجی پالپیس روی انسان می شود.
• پشه ها و مگس های تسه تسه توسط عده ای از فاکتورهای شیمیایی و غیر زنده مانند Co2، اسید لاکتیک، فنل، درجه حرارت و رنگ جذب می شوند.
• جلب کننده های اصلی = دی اکسید کربن و اسید لاکتیک
• دی اکسید کربن می تواند پشه ها را از فاصله ای بیش از 48/30 متر جذب کند.
• CO2 مهمترین کایرومون در بین حشرات خونخوار است.
• اسید لاکتیک و 1-octen-3-ol که کایرومون هستند بودن CO2 موثر نخواهند بود.
• در صورت فقدان بوهای دیگر بوی CO2 باعث تحریک و ادامه پرواز می شود.
• پشه خاکی ها به CO2 حاصل از یخ خشک در صحرا جلب می شوند. تله CDC
• اختلاف بین انسانها در جذب پشه های جویای میزبان به تغییران دما و رنگ پوست، جنس، سن، بوی بدن و عوامل دیگر مربوط است.
• افراد بالغ بیشتر از بچه ها برای آنوفل آلبیمانوس جذب کننده هستند که علت آن گرمای نسبی بالای بدن میزبان یا دفع زیاد دی اکسید کربن است.
• پشه های آئدس اجیپتی به مردان بیشتر از زنان جلب می شوند.
• رطوبت و گرمای پوست به عنوان عوامل جذب کننده مطرحند و ترکیبات فراری که از غدد عرق sebum، eccrine و apocrine بیرون می آید و یا فعالیت باکتریایی میکروفلور پوست روی این ترشحات می تواند به عنوان جذب کننده شیمیایی عمل کنند.
• استفاده از مشروبات الکلی باعث تولید دی اکسید کربن و عرق بیشتر و افزایش دمای بدن و در نتیجه جلب بیشتر پشه هاست.
• اشخاصی که کمتر عرق می کنند کاهش قابل توجهی در جذب پشه ها نشان داده اند.
• در زمان جنگ ایران و عراق چهار نوع دورکننده به نامهای ABC, Tabard, Autan و Odoms مورد استفاده بود.
• پماد سنگر کمه مواد اصلی آن دیت و دی متیل فتالات بود هم به مدت 11 اعت اثر بخشی در فیلد شوش و دزفول و اهواز داشت.
• اسانس Melissa بطور مشخصی حفاظت کمتری از اسانس لیمو و دیت در انسان در ایران علیه آنوفل استفنسی فراهم کرد گرچه اختلاف معنی دا رنبود.
• معایب دورکننده های گیاهی: زمان حفاظت دهی کوتاه – بوی تدن و خارش پوست – ممکن است سمی باشند
• محاسن: به آسانی در دسترسند – ارزان- قابلیت پذیرش توسط افراد بومی
• اسانسهای گیاهی فقط در فاز بخار دورکننده هستند ولی برگهای له نشده گیاه هیچ گونه حفاظتی در برابر پشه ها فراهم نمی کنند.
• گیاه Ocimum از خانواده نعناعیان وقتی با 5% وانیلین مخلوط می شود زمان حفاظت در مقابل هر گونه پشه در آن افزایش می یابد زیرا میزان تبخیر دورکننده ها کاهش داشته است.
• گیاه نیم حداقل دارای 35 ماده فعال بیولوژیک است که آزادیراختین از مواد فعال غالب محسوب می شود. که در دانه و برگ و تنه درخت وجود دارد. روغن دانه اثرات بهتری داشته است.

• روشهای مطالعه دورکننده حشرات
• InVitro
• در این روش لباس، کاغذ صافی، غشاء حیوان و دستگاه الفکتومتر بکار می رود.
• بهتر است که غشاهای تغذیه مصنوعی بکار نروند زیرا پشه ها آن طوری که به میزبان زنده پاسخ می دهند به غشاء غذا دهنده پاسخ نمی دهند.
• نتایج حاصله از روشهای مختلف invitro را نمی توان با هم مقایسه نمود.
• InVivo
• ترکیبات عرق انسان به اسید و غیر اسید تقسیم می شود. سنسیلا در شاخک پشه به زنجیره کوتاه اسیدهای آلیفاتیک بهتر از اسیدهایی با زنجیره بلند پاسخ می دهد.
• آژانس حفاظت محیط زیست ایالات متحده (USEPA) پشه های آئدس اجیپتی را برای مطالعات آزمایشگاهی دورکننده ها توصیه کرده است.

• روشهای توصید شده WHO برای تست دورکننده ها در 1996:
• Free-choice Cage Test: 25 ساتتیمتر مربع از ساعد یک دست با دورکننده و ساعد دیگر با حلال مربوطه آغشته شده و دو دست با هم درون کیج قرار می گیرند و تعداد گزش ها در 5 دقیقه شمارش می گردد.
• Time to First Bite Cage Test: یک دست به مدت سه دقیقه در فواصل 30 دقیقه ای در معرض گزش پشه ها قرار می گیرد و دو گزش در یک سه دقیقه یا دو فاصله پی در پی تعیین کننده است.
• Cotton Fabric Screening Model: 280 سانتیمتر مربع پارچه با یک گرم ماده دور کننده که در استن حل شده آغشته می شود. دست فرد را با پارچه آغشته می پوشانند. 1500 پشه گرسنه به مدت یک دقیق در یک روز یا در فواصل طولانی تر با پارچه آغشته قرار گرفته روی دست تماس داده می شوند تا حداقل 5 گزش بدست آید.
• No-Choice Room Test: ساق پا با یک دورکننده تیمار می شود. 25 پشه گرسنه به داخل اتاق رها می شوند. تعداد گزشها روی پا در 10 دقیقه شمارش می شود. کار هر 30 دقیقه تا کاهش حفاظت به 50 یا 90% تکرار می شود.
• No- Choice Cage Test: ساعد بدون تیمار داوطلب و ساعد تیمار به مدت 30 و 45 ثانیه بترتیب درون قفس هایی که حاوی 50 عدد پشه گرسنه آنوفل گامبیه و آنوفل استفنسی است وارد می شود. تعداد گزشها در این مدت به طور سریع شمارش می شود.

• روش ASTM در سال 1982 طراحی و تحت عنوان روش free choice نامگذاری شد.

• دوز موثر (ED) مقداری از یک ماده دورکننده در یک سانتیمتر مربع پوست است که موجب حفاظت در مقابل گزش حشرات و سایر بندپایان می گردد.
• اصولا از ED50 برای درجه بندی دورکننده و تعیین میزان تاثیر یک دورکننده علیه گونه های مختلف پشه ها و یا بررسی دورکننده های مختلف بر روی یک گونه از پشه استفاده می شود.
• شاخص ED95 بیشتر برای مقاصد کاربردی و بویژه تعیین درصد مواد دورکننده در فرمولاسیون تجاری استفاده می گردد.

• مطالعات صحرایی دورکننده ها معمولا روی پای داوطلبین در فاصله بین زانو تا قوزک پا انجام می گیرد.
• زمان انجان تست به روز و یا شب فعال بودن پشه ها بستگی دارد.
• سرعت باد در موقع انجام تست نباید از 10 مایل در ساعت بیشتر باشد.

• دور کننده ها به دو شکلند: اول موادی که مستقیما روی پوست و لباس بکار می روند. دوم موادی که از طریق تبخیر و یا سوزاندن آزاد می شوند.
• جداکردن شاخک مگس خانگی و استوموکسیس و گلوسینا موجب عدم توانایی آنها در دور شدن از بخارات دورکننده ها می شود.

قطع اندام بویایی (شاخک – لابلوم و پالپ ها) در مگس Phormia regina باعث می شود که این مگس ها از ماده دورکننده فاصله نگیرند.