نمونه متن فارسی:

اختلال کامل جزر و مدی ستارگان (زامبی) توسط سیاه چاله های ابر جرم

مقاله شامل 21 صفحه انگلیسی به صورت pdf و 28 صفحه ترجمه به فارسی به صورت word می باشد.

1. J.Nixon 1. E.R.Coughlin 2. P.R.Miles .2

گروه فیزیک و ستاره شناسی دانشگاه لستر,لستر LE1 7RH

گروه فیزیک دانشگاه سیراکوزNY 13244

چکیده

ما شبیه سازی های عددی طولانی مدت اختلال جزر و مدی ستارگان را با ساختار های دقیق ستاره ای مدل سازی کرده و طیف وسیعی از فاصله ها را در برمی گیریم , که مربوط به مواردی است که ستارگان تا حدی و به طور کامل مختل شده اند. ما با دلیل و مدرک اثبات می کنیم و پیش بینی می کنیم که زمان طولانی قانون توان نرخ باز پرداخت  برای قطع کامل یا ایجاد اختلال کامل می باشد, در حالی که برای اختلالات جزئی – در بخش مرکزی باقیمانده ستاره رویاروی با برهمکنش کشندی , نشان می دهدکه بخش های جزئی است, ما درمی یابیم که هسته اختری می تواند بعد از دوران ستاره بودن می تواند ویران شود; برای این رویداد ها انرژی هسته زامبی اندکی مثبت است , که در تکامل زمانی از  تا  طول می کشد. ما دریافتیم که خودگرانشی می تواند یک n(t) تولید کند که از  به وسیله ی یک مقدار کوچک اما مهم منحرف شود آن هم برای گذشت چندین –قطع. در یک مورد ویژه با مرکز ستاره نزدیک به حد بحرانی , ما دریافتیم که خود گرانشی همچنین باعث باز رمبش ناحیه مرکزی باقیمانده در مجموعه ای از چندین هسته جریان نسبیتی ایجاد می کند. ما همچنین نشان می دهیم که زنده ماندن هسته ستاره ای در یک توزیع جزئی تا شرایطی دیسک مانند به صورت مستمر با دوران هسته ممکن است. در نهایت , ما یک سناریو تحلیلی با تابع مناسب برای نرخ جایگزینی ارائه می دهیم که ممکن است برای محتواهایی که حول TDEs حضور دارند مفید باشد.

کلمات کلیدی: سیاه چاله های اخترفیزیکی(98) – فیزیک سیاه چاله (159)- شبیه سازی هیدرودینامیکی(767)- هیدرودینامیک(1963)- سیاهچاله های ابرجرم-اختلال کشندی(1696)

نمونه متن انگلیسی:

Partial, zombie, and full tidal disruption of stars by supermassive black holes

ABSTRACT

We present long-duration numerical simulations of the tidal disruption of stars   modelled with accurate stellar structures and spanning a range of pericentre distances,  corresponding to cases where the stars are partially and completely disrupted. We substantiate the prediction that the late-time power-law index of the fallback rate n1 ‘ ????5=3 for full disruptions, while for partial disruptions|in which the central part of the star survives the tidal encounter intact|we show that n1 ‘ ????9=4. For the subset of simulations where the pericenter distance is close to that which delineates full from partial disruption, we _nd that a stellar core can reform after the star has been completely destroyed; for these events the energy of the zombie core is slightly positive, which results in late-time evolution from n ‘ ????9=4 to n ‘ ????5=3. We _nd that self-gravity can generate an n(t) that deviates from n1 by a small but signi_cant amount for several years post-disruption. In one speci_c case with the stellar pericenter near the critical value, we _nd self-gravity also drives the re-collapse of the central regions of the debris stream into a collection of several cores while the rest of the stream remains relatively We also show that it is possible for the surviving stellar core in a partial disruption to acquire a circumstellar disc that is shed from the rapidly rotating core. Finally, we provide a novel analytical _fitting function for the fallback rates that may also be useful in a range of contexts beyond TDEs. Keywords: Astrophysical black holes (98) | Black hole physics (159) | Hydrodynamical simulations (767) | .Hydrodynamics (1963) | Supermassive black holes | Tidal disruption 

منابع

Bicknell, G. V., & Gingold, R. A. 1983, ApJ, 273, 749

Blagorodnova, N., Cenko, S. B., Kulkarni, S. R., et al. 2019,

ApJ, 873, 92

Blanchard, P. K., Nicholl, M., Berger, E., et al. 2017, ApJ,

843, 106

Bonnerot, C., Price, D. J., Lodato, G., & Rossi, E. M. 2017,

MNRAS, 469, 4879

Bonnerot, C., Rossi, E. M., Lodato, G., & Price, D. J. 2016,

MNRAS, 455, 2253

Brown, J. S., Holoien, T. W. S., Auchettl, K., et al. 2017,

MNRAS, 466, 4904

Brown, J. S., Kochanek, C. S., Holoien, T. W. S., et al.

2018, MNRAS, 473, 1130

Cenko, S. B., Cucchiara, A., Roth, N., et al. 2016, ApJL,

818, L32

Chapman, C. R. 1993, Nature, 363, 492

: