چشم هایم رو به ستاره ها بود و سرم روی بالش.

کم کم پلک هایم از بال زدن دست کشیدند!

در همین لحظه، صدایی ظریف سکوت شب را شکست… چِک چِک چِک ….

از جا بلند شدم و به طرف آشپزخانه رفتم. از شیر ظر فشویی آب می چکید.

آن را محکم بستم؛ امّا باز چکّه می کرد. مادرم آمد. او نیز هر چه تلاش کرد، سودی نداشت!