اتوبوس آرام آرام به راه می افتد.

سرم را به صندلی اتوبوس تکیه می دهم و به فکر فرو می روم.

مدّت ها بود که آرزوی زیارت کربلا و دیگر شهرهای زیارتی عراق را داشتم. همیشه دعا می کردم و این سفر را از خدا می خواستم؛ تا اینکه امسال آرزویم برآورده شد.

خدا را شکر می کردم.باورم نمی شد! زیارت چند امام مهربان در یک سفر! به گنبدهای طلایی دو طرف خیابان بِینُ الحرَمِین٭ نگاه می کنم

و…