فرم اصلی این آزمون بوسیله استیرمن به منظور سنجش “نظریه ذهن” در کودکان عادی و مبتلا به اختلالات فراگیر رشد با سنین 5 تا 12 سالگی طراحی شده است و اطلاعاتی راجع به گستره  درک اجتماعی، حساسیت و بینش کودک، همچنین میزان و درجه­ای که وی قادر است افکار و احساسات دیگران را بپذیرد فراهم می ­آورد. در آزمون فوق الذکر تغییراتی توسط قمرانی، البرزی و خیر (1385) داده شده­ است؛ آنها تعداد سؤالات آزمون را از 72 به 38 کاهش دادند و به جای اسامی خارجی از اسامی فارسی استفاده کردند. سپس بر روی گروهی از دانش آموزان عقب مانده  ذهنی آموزش ­پذیر و دانش ­آموزان عادی شهر شیراز آزمون را روا و پایا کرده ­اند.

  این آزمون 3 خرده مقیاس دارد:

خرده مقیاس اول:  ” نظریه ذهن مقدماتی” یعنی نظریه ذهن سطح اول یا بازشناسی عواطف و وانمود، مشتمل بر 20سؤال

خرده مقیاس دوم: ” اظهار اولیه یک نظریه ذهن واقعی” یعنی یک نظریه ذهن سطح دوم یا باور غلط اولیه و درک باور غلط، مشتمل بر 13 سؤال

خرده مقیاس سوم: ” جنبه های پیشرفته نظریه ذهن ” یعنی نظریه ذهن سطح سوم یا درک باور غلط ثانویه یا درک شوخی، مشتمل بر 5 سؤال

ازجمع 3 خرده مقیاس بالا یک نمره  کلی برای نظریه ذهن بدست می آید. هر قدر این نمره بالاتر باشد نشان دهنده  این است که کودک به سطوح بالاتر نظریه ذهن دست یافته است.