تحقیق ماساژ درمانی در حجم 18 صفحه و در قالب word و قابل ویرایش و با قسمتی از متن زیر:

نکات حین انجام ماساژ

بدیهی است که اشخاص معمولاً در حالت عادی ماساژ را در تاریکی مطلق انجام نمی دهند، اگر چه لامپ های کم نور می توانند آرام بخش باشند، اما هنگام ماساژ باید مددجو را از نظر علائم غیر کلامی تحت نظر قرار داد تا این که بدانیم آیا زن راحت یا ناراحت یا ناخوش است.

محرک شنوایی بیشتر سوال برانگیز هستند. ماساژ کل بدن، نیاز زمان بیشتری نسبت به ماساژ پاها دارد و درجه شلی به دست آمده بیشتر است. بنابراین نباید با مادری که سکوت را انتخاب کرده است، گفت و گو کرد. سایر زنان ممکن است صحبت کردن را انتخاب کنند و در واقع احساس کنند که مراقبت می شوند و می خواهند که پاسخ های روحی ارسال کنند که در غیر این صورت مخفی می ماند. در برخی از موارد، لازم است که تماس های سمعی متوقف شود و در صورت تناسب به جلسات مشاوره ای باید متوسل شد. بسیاری از ماساژتراپیست ها معتقدند که مهارت های مشاوره ای یک پیش نیاز حیاتی برای عملکرد مناسب است و ماماهایی که از ماساژ در کار خود استفاده
 می کنند، باید مورد اعتماد و به قدر کافی لایق برای انجام آن، در صورت نیاز باشند.

استفاده از موسیقی نیز مورد بحث است، به طوری که برخی از از درمانگران حس
می کنند که تمرکز بر حس لامسه را کم می کند، در حالی که سایرین معتقدند که موسیقی که به دقت انتخاب شود می تواند احساس شلی را بیشتر کند؛ اما فقط موسیقی های آرام بخش خاصی که در فروشگاه های بهداشتی به خوبی انتخاب شده و عرضه می شوند، باید استفاده گردند. با گوش کردن مکرر به موسیقی، اثر پاولفی به وجود می آید که می تواند حالت استراحت به وجود آورد.

برای تعیین وضعیت مادر برای انجام ماساژ، ماما باید انعطاف پذیر باشد. به عنوان مثال، ماساژ پشت می تواند در اوایل بارداری، در حالی که مادر در صورت راحت بودن، به جلو دراز کشیده، انجام شود و سپس می تواند به پهلو دراز بکشد  و در صورتی که مناسب باشد به پهلوی دیگری جابه جا می شود. با پیشرفت بارداری می تواند روی صندلی بنشیند و خم شود. کمک هایی می توان کرد تا او راحت تر باشد، مانند استفاده از کوسن که او را قادر به خم شدن به سمت جلو برای دریافت ماساژ پشت می کند.

اگر مادر واریس پا داشته باشد، انجام ماساژ عمیق ممنوع است، زیرا نه تنها دردناک است، بلکه سبب رها شدن لخته های رسوب شده به جریان خون می شود. با وجود این، نوازش ملایم ساده بر ناحیه مبتلا می تواند انجام شود. ماساژ پا یک تماس درمانی اساسی برای زنان است و در رفلکسولوژی برابر با ماساژ کل بدن است با وجود این، در سه  ماهه اول این نکته مهم است تا از حرکات شدید اطراف پاشنه اجتناب شود، زیرا منطقه رفلکس ناحیه لگن است و این نوع ماساژ می تواند به صورت بالقوه موجب اختلال در بارداری شود. ماما باید راحت باشد وضعیت مناسبی داشته باشد و مواظب ناحیه کمر خود نیز باشد. دلیلی وجود ندارد که برای آرامش بخشی به مادر، ماما در انتها، خود نیازمند ماساژ باشد.

پژوهش انجام شده در بیمارستان های مهدیه و هدایت تهران بر روی 60 زن نخست زا

کلیه زنان نخست زایی که در زمان جمع آوری اطلاعات جهت زایمان به یکی از این دو بیمارستان مراجعه می نمودند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه ماساژ و کنترل تقسیم شدند. اینها شامل زنان نخست زا در محدوده سنی 20 -35 سال، و تک قلو که سن حاملگی آنها 38 – 42 هفته و نداشتن اختلالات روانی و آناتومیک شناخته شده ( سایکوز، تنگی لگن و …) ، بیماریهای مزمن شناخته شده مثل بیماری قلبی، ریوی، فشار خون، دیابت و بیماریهای پوستی ( ضایعه، اگزما، التهاب در ناحیه ماساژ) ، محدودیت رشد جنین و القا زایمان با اکسی توسین بود. گروه کنترل از مراقبت های روتین و استاندارد بدون هیچ مداخله ای برخوردار بودند و برای گروه ماساژ از تکنیک های ماساژ درمان که به روش افلوراج بود استفاده شد.

ماساژ به این صورت بود که ابتدا زائو در وضعیت راحت می توانست روی تخت زانو زده و یا در حالت چهار دست و پا قرار گیرد سپس پژوهشگر با استفاده از روغن مخصوص ماساژ ( عصاره سه نوع گیاه رز، شمعدانی و اسطوخودوس) همزمان با شروع انقباضات، ماساژ دورانی باسن را انجام می داد. پس از پایان درد در صورت تمایل زائو ماساژ فشاری بر روی ساکروم و یا ماساژ پشت و شانه ها انجام می شد. مجدداً با شروع دردها ماساژ قسمت کمر انجام می شد. تمامی ماساژها هماهنگ با تنفس بیمار انجمن می شد در اتاق لیبر تدابیری اتخاذ شد تا جداسازی زائو و ایجاد محیط خصوصی برای وی به بهترین نحو ممکن برای هر دو گروه فراهم شود.

در هر دو گروه در ابتدای فاز فعال زایمان، شدت درد در دیلاتاسیون 4 سانتی متر
(قبل از مداخله) اندازه گیری شد و مجدداً پس از انجام ماساژ نیز شدت درد مورد بررسی قرار گرفت. ارزیابی شدت درد در دیلاتاسیون های 8 سانتیمتر ( ابتدای فاز انتقالی) و دیلاتاسیون 10 سانتیمتر( پس از مرحله اول زایمان) اندزه گیری شد. برای اندازه گیری درد از روش مقیاس سنجش درد (VAS) استفاده شد. در این روش ارزیابی درد به صورت یک خط به طول 10 سانتیمتر است که غالباً سمت چپ آن با عبارت « بدون درد» و سمت راست آن با عبارت « شدیدترین یا بدترین درد ممکن» مشخص می شود، از مددجو خواسته می شد که شدت درد خود را با گذاشتن علامت روی آن مشخص کند. ابراز گردآوری داده ها پرسشنامه ایی شامل 17 سوال بود که در دو قسمت خصوصیات دموگرافیک و مشخصات مربوط به سیر زایمان و در نهایت نظرخواهی در مورد نوع مداخله و درجه تمایل به استفاده از این روش در زایمان بعدی و یا در کلیه زنان بود.