8 صفحه word |فونت tahoma سایز 12| قابل اجرا در آفیس 2007 و نسخه های جدیدتر|قابل ویرایش و آماده چاپ

بخشی از تحقیق

روشهای دستگاهی آنزیمی

این روشها که نخستین بار در انگلستان توسط شرکت های ساوث گیت[1] و بعداً انگلیست [2] و همکاران ارائه گردید ، شامل حذف اولیه نشاسته به روش آنزیمی و سپس هیدرولیز اجزای فیبر باقیمانده به قندها و اسیدهای اورونیک سازنده آنها و در نهایت اندازه گیری آنها به روش رنگ سنجی می باشد. روشهای اصلی اندازه گیری اعم از رنگ سنجی یا استفاده از دستگاه کروماتوگرافی گازی بسیار وقت گیر بوده ولی اصلاحات انجام شده موجب حذف فرایند طولانی و گرانبهای کروماتوگرافی گردیده است. فیبر غذایی اندازه گیری شده با این روش شامل نشاسته مقاوم نبوده و با به کار بردن تعدادی از نمونه های مختلف و اصلاح قسمت های مختلف روش ها برای هر نمونه ،اندازه گیری فیبر کل ، فیبر محلول ، فیبر نامحلول، و نشاسته مقاوم مقدور خواهد بود.

در سال های اخیر برای غلبه بر نقایص ذکر شده برای روش های وزنی آنزیمی ، روش های مختلفی طراحی و ارائه گردیده است که احتمالاً بهترین روش ، عبارت از روش رنگ سنجی انگلیست می باشد.

اصول عمومی این روش به شرح زیر است :

الف- به منظور پخش هر نوع نشاسته مقاوم و آماده کردن بعدی آن برای هضم آنزیمی، به ماده غذایی دی متیل سولفوکساید [3] اضافه می گردد.

ب- سپس ماده غذایی با آنزیم های پانکراتین[4] و پولولاناز[5] که نشاسته را از محل اختصاصی پیوندهای 6 : 1 a می شکنند تحت انکوباسیون قرار می گیرد.

ج- برای رسوب دادن فیبر محلول اتانول اضافه می گردد. در اینجا الکل مخلوطی از فیبر محلول و نامحلول را به شکل نامحلول در می آورد.

د- محلول فوقانی جدا گردیده و باقی مانده برای آزاد ساختن قندها و اسیدهای اورونیک تشکیل دهنده با اسیدسولفوریک رقیق هیدرولیز می گردد.

هـ – قندهای تولید شده در مرحله (د) پس از واکنش با اسیددی نیتروسالیسیلیک (DNS) به روش رنگ سنجی و مقایسه آن با استانداردهای مختلف اندازه گیری
می شود.

و- سپس از روی مقدار قندهای تولید شده در مرحله (هـ‌) مقدار فیبر غذایی کل  (بر حسب پلی ساکاریدهای غیر نشاسته ای،NSP) محاسبه می گردد.

با انجام اصلاحات مختلفی در روش فوق می توان مقادیر فیبر محلول ، فیبرنامحلول و فیبر مقاوم را اندازه گیری نمود. برای به دست آوردن فیبر مقاوم فرایند را یک بار پس از حذف مرحله فرآوری با DMSO و بار دیگر پس از فرآوری با DMSO مطابق روشی که در بالا اشاره شد تکرار و نتایج آن دو را با هم مقایسه کنید. فیبر محلول با حذف مرحله اضافه کردن اتانول که به منظور رسوب دادن فیبر محلول اضافه می شد ، اندازه گیری می شود و فیبر نامحلول از روی اختلاف بین فیبر غذایی کل و فیبر محلول محاسبه می گردد.

خلاصه مطالب

فیبر جیوه (Dietary Fiber ) : فیبر جیوه در تغذیه تک معده ای ها از جمله انسان استفاده می شود و عبارتست از لیگنین به همراه بخشی از پلی ساکاریدهایی که توسط آنزیم های داخلی حیوان تک معده ای هضم نمی شود. بر مبنای تعریف تعیین الیاف جیوه در آزمایشگاه مشکل بود لذا از اصطلاح دیگری به نام پلی ساکارید های غیر نشاسته ای [6] (NSP) استفاده شد به نظر می رسد در بیشتر خوراکی ها پلی ساکاریدهای غیر نشاسته ای همراه بالیگنین بخش اصلی دیواره سلولی را تشکیل دهند. برای اندازه گیری NSP دو روش کلی زیر موجود است :

الف- روش های آنزیمی – وزن سنجی : در این روش ها فقط مقدار کلی NSP اندازه گیری می شود و امکان تفکیک اجزاء نیست.

ب- روشهای آنزیمی – کروماتوگرافی : در این روش ها هم مقدار کل و هم تک تک اجزاء تعیین می شوند.