حکومت نظامی است که تحت آن یک کشور یا یک اجتماع اداره می‌شوند. حکومت ابزاری است که به وسیله آن سیاست‌های دولت مورد اعمال واقع می‌شوند و همین‌طور این نهاد خود سیاست‌گذار و تعیین‌کننده راهبردهای پیش روی کشور است. نوع حکومت و شکلی که کشور با آن اداره می‌شود، به نظام‌های سیاسی مختلف و نهادها و ابزارهایی بستگی دارد که مورد استفاده ایشان قرار می‌گیرد. این نهاد معمولاً از سه بخش یا قوه تشکیل می‌شود: قوه مقننه، قوه مجریه و قوه قضاییه.

تمام کشورها با حکومت‌هایی که از پی هم می‌آیند، اداره می‌شوند. هر حکومتی که جایگزین حکومت دیگر می‌شود متشکل از بدنه‌ای از افراد است که تصمیمات سیاسی را اتخاذ کرده و بر اجرای آن‌ها نظارت دارند. کارکرد ایشان این است که قوانین را ایجاد کرده و آن‌ها را عملی سازند و در مواقع اختلافات و درگیری‌ها میان طرفین دعوا داوری کنند. در بعضی از جوامع، این حکومت‌ها به گونه‌ای ابدی یا موروثی کنترل امور را در دست دارند. در دیگر جوامع که دموکراسی در آن‌ها نقش به سزایی دارد، نقش‌های سیاسی در جای خود باقی می‌مانند اما جا به جایی در میان افرادی است که در این نقش‌ها و موقعیت‌ها قرار می‌گیرند.

حکومت به هر شکلی که وجود داشته باشد، بر تمام فعالیت‌های شهروندان به طرق بسیار مهمی تأثیرگذار است. به همین دلیل، دانشمندان علم سیاست عموماً بحث می‌کنند که حکومت نباید به تنهایی مورد مطالعه قرار بگیرد، بلکه این مطالعه باید به همراه مطالعه انسان‌شناسی، اقتصاد، تاریخ، فلسفه، علم و جامعه‌شناسی باشد.

فهرست مطالب:

نظریه جدایی اخلاق از سیاست

دو نوع سیستم اخلاقی

نقد و بررسی

نظریه اصالت سیاست و تبعیت اخلاق از سیاست

نظریه اصالت اخلاق و تبعیت سیاست از اخلاق

وظایف اخلاقی مردم در انتخاب مسئولان

رعایت تناسب میان فرد و مسئولیت

توجه به سوابق کاری

توجه به اصالت خانوادگی

توجه به سوابق دینی و اخلاقی

خودداری از انتخاب افراد نالایق

وظایف اخلاقی حاکم در برابر مردم

محبت و مدارا

برخورد صادقانه با مردم

فاصله نگرفتن از مردم

رعایت عدالت

ساده زیستی

وظایف اخلاقی مردم در قبال حاکمان

همراهی

امر به معروف و نهی از منکر

ریاست طلبی

تکبر

خود رأیی و استبداد در تصمیم گیری

و…