قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت یکی از قطعنامه‌های شورای امنیت است که در ۲۹ تیر ۱۳۶۶، برای پایان دادن به جنگ ایران و عراق صادر شد. این قطعنامه از نظر کمی و تعداد واژه‌های به کار گرفته شده مفصل‌ترین و از نظر محتوا اساسی‌ترین و از نظر ضمانت اجرایی قوی‌ترین قطعنامه شورای امنیت در مورد این جنگ بوده‌است. این قطعنامه بلافاصله از سوی عراق پذیرفته شد، ولی دو روز مانده به سالروز صدور آن (و به فاصله پانزده روز بعد از ساقط شدن پرواز شماره ۶۵۵ ایران ایر به دست آمریکا) در ۲۷ تیر ۱۳۶۷ از سویایران پذیرفته شد و سید روح‌الله خمینی (رهبر وقت ایران) در ۲۹ تیر ۱۳۶۷ پیامی دربارهٔ پذیرش قطعنامه منتشر کرد که به «نوشیدن جام زهر» معروف شد. پذیرش این قطعنامه هرچند به معنای پذیرش آتش‌بس از سوی ایران بود، ولی عراق به حملات خود ادامه داد و مجدداً داخل خاک ایران شد تا نقاط مهمی از جمله خرمشهر را به دست بیاورد تا با وضع بهتری در مذاکرات حضور داشته باشد، اما موفقیتی بدست نیاورد و نهایتاً جنگ در ۲۹ مرداد ۱۳۶۷ پایان یافت.

فهرست مطالب:

تعریف قطعنامه 598

پذیرش قطعنامه توسط طرفین

پیش زمینه

 نامه محرمانه محسن رضایی (فرمانده وقت سپاه پاسداران) به هاشمی رفسنجانی

عوامل موثر

متن قطعنامه

مفاد قطعنامه 598

بعد از پذیرش قطعنامه

نامه محرمانه امام خمینی درباره پذیرش قطعنامه ۵۹۸ خطاب به مسئولان لشکری و کشوری

تشکیل کمیته حقیقت یاب

دبیر کل وقت سازمان ملل متحد

پرداخت غرامت جنگ

دو نهاد معتبر پشتوانه تشکیل کمیته تأمین خسارت ایران

نقدهای وارد بر قطعنامه 598

همایش سالیانه قطعنامه 598