بیمه (به انگلیسی: Insurance) سازوکاری است که طی آن یک بیمه‌گر، بنا به ملاحظاتی تعهد می‌کند که زیان احتمالی یک بیمه‌گذار را در صورت وقوع یک حادثه در یک دوره زمانی خاص، جبران نماید یا خدمات مشخصی را به وی ارائه دهد؛ بنابراین، بیمه یکی از روش‌های مقابله با ریسک است.

طی یک قرارداد بیمه، ریسک مشخصی از یک طرف قرارداد (که بیمه‌گذار نامیده می‌شود) به طرف دیگر (که بیمه‌گر نامیده می‌شود) منتقل می‌گردد. بنا به تعریف، بیمه‌گر شخصی حقوقی است که در مقابل دریافت حق بیمه از بیمه‌گذار، جبران خسارت یا پرداخت مبلغ مشخصی را در صورت بروز حادثه تعهد می‌کند. در مقابل، بیمه‌گذار شخصی حقیقی یا حقوقی است که با پرداخت حق بیمه، جان، مال یا مسوولیت خود یا دیگری را تحت پوشش بیمه قرار می‌دهد.

به موجب قانون بیمه ایران، بیمه عبارت است از قراردادی که به موجب آن یک طرف (بیمه‌گر) تعهد می‌کند در ازای پرداخت وجه یا وجوهی از طرف دیگر (بیمه‌گذار) در صورت وقوع یا بروز حادثه خسارت وارده بر او را جبران نموده یا وجه معینی را بپردازد. متعهد را بیمه‌گر، طرف تعهد را بیمه‌گذار و وجهی را که بیمه‌گذار به بیمه‌گر می‌پردازد حق بیمه و آنچه را که بیمه می‌شود موضوع بیمه نامند.

فهرست مطالب:

تعریف بیمه

قرارداد در بیمه

قانون بیمه ایران

 ریشه ‌های تاریخی پیدایش

ظهور بیمه در شکل امروزی

بیمه در ایران

شرکت بیمه ایران

انواع بیمه

بیمه ‌های بازرگانی

بیمه آتش‌ سوزی

بیمه حمل و نقل

بیمه مسافرتی – بیمه سفر

بیمه عمر

انواع بیمه عمر

بیمه حوادث

بیمه بدنه اتومبیل

بیمه شخص ثالث

بیمه درمان

بیمه کشتی

بیمه هواپیما

بیمه مهندسی

بیمه پول

بیمه مسئولیت

بیمه اعتباری

اصول بیمه

اصل حسن نیت

اصل غرامت

اصل نفع بیمه ‌پذیر

اصل جانشینی

اصل تعدد بیمه

اصل داوری

اصل علت نزدیک

اصل اتکایی

ویژگی‌ های حقوقی

عقد لازم

عقد معلق یا منجز

عقد دو طرفه و معوض

و…