بررسی ارزش تشخیصی آنتی ژن B و آنتی ژن پروتواسکولکس کیست هیداتیک

با استفاده از روش دات بلاتینگ

چکیده:

مقدمه و هدف: بیماری کیست هیداتیک یکی از مهمترین زئونوزهای انگلی است که در مناطق مختلف دنیا از جمله ایران شیوع دارد. استفاده از روش های سرولوژیکی که بتواند با حساسیت و ویژگی بالایی در تشخیص هیداتیدوز بکار رود ارزشمند می باشد. از این روی در این پژوهش، انتی ژن B و آنتی ژن پروتواسکولکس بعنوان دو آنتی ژن اختصاصی انگل، تخلیص شده و سپس با تست دات بلاتینگ با سرم بیماران هیداتیدوزی و غیر هیداتیدوزی مورد ارزیابی قرار گرفته است تا حساسیت و ویژگی این دو آنتی ژن با این روش معرفی گردد.

روش کار: در یک مطالعه تحلیلی مقایسه ای از 22 بیمار تحت عمل جراحی کیست هیداتیک و 12 بیمار غیر هیداتیدوزی نیز که مبتلا به توکسوپلاسموز حاد (4نفر). لیشمانیوز (4نفر) و سستودهای غیر کیست هیداتیک (4نفر) بودند و همچنین 4 فرد نرمال به عنوان سرم کترل، خون گیری به عمل آمد. مایع کیست هیداتیک کبد وریه گوسفند حاوی پروتواسکولس استخراش شده و سپس این مایع جهت تهیه آنتی ژن B تحت تخلیص نسبی و عبور از ستون پروتئینA قرار گرفت و محتوای سلولی پروتواسکولکس نیز تحت عنوان آنتی ژن پروتواسکولکس تهیه شد. با متد دات بلات آنتی ژن های B و پروتواسکولکس با سرم های هیداتیکی و کنترل واکنش داده و حساسیت و ویژگی این آنتی ژن ها ارزیابی گردید.

نتایج: نتایج حساسیت و ویژگی آنتی ژن B به ترتیب 9/90% و 81% و آنتی ژن پروتواسکولکس به ترتیب 100% و 63% در متد دات بلات برآورد شد.

نتیجه نهائی: ارزیابی حساسیت و ویژگی آنتی ژن B و آنتی ژ« پروتواسکولکس با استفاده از دات بلاتینگ نشان داد آنتی ژن B از ارزش بالایی در تشخیص هیداتیدوز برخوردار است و دات بلاتینگ با استفاده از آنتی ژن B می تواند به عنوان یک روش تشخیصی ارزشمند بکار گرفته شود.

کلید واژه ها: آنتی ژن بی / آنتی ژن پروتواسکولکس / ایمنوبلاتینگ / کیست هیداتیک

مقدمه:

کیست هیداتیک که توسط مرحله لاروی سستود سگ و سگ سانان به نام Echinococcus granulosus ایجاد می شود یکی از مهمترین زءونوزهای انگلی است که در مناطق مختلف دنیا نظیر اروپا، آسیا مرکزی، چین، استرالیا، افریقا، امریکا و خاورمیانه از جمله ایران شیوع دارد (1.2).

ایران از مناطق هیپروآندمیک بیماری بوده و موجب ضررهای اقتصادی به دلیل آلودگی در دام و آسیب های شدید جسمی، روانی و اقتصادی به دلیل آلودگی انسان           می شود (3). تشخیص و تفسیر بالینی هیداتیدوز بیشتربر اساس تصاویر رادیولوژیک، سیتی اسکن یا سونوگرافی می باشد که با مشکلاتی همراه بوده و در تشخیص دقیق ماهیت این ضایعات ناتوان است (4). بنابراین روش های ایمونولوژیک در تشخیص آزمایشگاهی هیداتیدوز از اهمیت و اعتبار ویژه ای برخوردارند.

تقریباً اکثر آزمایشات رایج سرولوژیک از قبیل

Casoni و Complement Fixation Test(CFT)

Indirect Hemmaglutination Antibody Test (IHA)

Latex Agglutination (LA)

Immuno Fluorescent Antibody Test (IFAT)

Counter Immuno Electrophoresis (CIEP)

Enzyme Linked Immunosorbent Assay (ELISA)

از آغاز تا به امروز برای تشخیص این بیماری بکار رفته اند (5). در کشور ما نیز بطور معمول، روش IFAT در آژمایشگاهها انجام می شود که دارای مثبت و منفی کاذب   می باشد و علاوه بر آن در شرایط خاص، جدید نمودن بیماران هیداتیکی که بیماری آنها با کیست جدید مجدداً فعال شده باشد، از بیماران جراحی شده فاقد کیست جدید مشکل بوده و روشIFAT   فاقد امان تمایز اینگونه بیماران است زیرا با این روش ا«تی بادی که بر ضد مجموعه آنتی ژن پروتواسکولکس وجود دارد، اندازه گیری می شود که برای کل بیماران هیداتیدوزی تا مدتها پس از عمل نیز مثبت کاذب نشان میدهد. همچنین مایع کیست که به طور ممعمول به عنوان آنتی ژن در روشهایی که نام برده شد مورد استفاده قرار می گیرد، دارای اجزا و ترکیبات مختلفی است که بعضی از آنها فاقد حساسیت و ویژگی لازم می باشند (6). بنابراین لزوم تائید بیماری توسط یک تست سرولوژی دقیق امری ضروری به نظر می رسد. در این راستا تعیین آنتی ژنی که از نظر ویژگی و حساسیت بتواند چنین هدفی را برآورده کند از اهمیت خاصی برخوردار است. از این رو در این پژوهش، آنتی ژن B و آنتی ژن پروتواسکولکس بعنون دو آنتی ژن اختصاصی انگل انتخاب شده و سپس توسط دات بلاتینگ ارزیابی گردیدند.

19 صفحه فایل Word