تجزیه اسپینودال (به انگلیسی: Spinodal Decomposition) یک واکنش خوشه‌بندی در محلول (جامد یا مایع) فوق اشباع همگن است که در اثر نوسانات بی‌نهایت کوچک در چگالی یا ترکیب رخ می‌دهد. در طی این واکنش، محلول بدون هسته‌زایی و بصورت خودبه‌خودی با کاهش انرژی آزاد گیبس به دو فاز مجزا تقسیم می‌شود.

کاربردها

تجزیهٔ اسپینودال منجر به تولید مواد نانوساختاری می‌شود که به دلیل هم‌اتصالی خواص منحصر به فردی دارند. شیشه‌های تجاری وایکور (VYCOR) یک نمونه از محصولاتی است که با استفاده از خاصیت تجزیهٔ اسپینودال در ترکیب شیشه‌های سدیم بوروسیلیکات تهیه می‌شود. فاز غالب در این محصولات فاز غنی از سیلیکا است که اکسیدهای سدیم و بور در فاز ثانویه غنی از بورات سدیم قرار دارند. با شستشوی شیشه، فاز غنی از بورات سدیم که در اسیدها محلول از ترکیب خارج شده و ساختار نانو متخلخلی از سیلیکای ۹۶٪ باقی می‌ماند. از ساختار باقی‌مانده در الک‌های مولکولی و پایه‌کاتالیست‌ها استفاده می‌شود.

فهرست مطالب:

مقدمه

تقسیم بندی تحولات فازی

دگرگونی همگن

ضریب نفوذ منفی

فرضیات سیستم اسپینودالی

منطقه نقص انحلال

حضور منطقه نقص انحلال

تاثیر افزایش دما

تغییر آنتروپی

بررسی تحول منوتکتیک

خودبخودی و پیوستگی واکنش

نیمه پایداری و ناپایداری فاز

جوانه زنی و شد

وجود کوهیرنسی بین زمینه و فازهای تشکیل شده در تحول

تغییرات انرژی آزاد سیستم محلول

تغییرات انرژی آزاد شیمیایی

انرژی شیب

انرژی کرنشی

سرعت دگرگونی اسپینودالی

حداقل مقدار نوسان ترکیب شیمیایی به منظور شروع تحول اسپینودالی

محل تشکیل خوشه ها و انرژی کرنشی

چند نمونه از آلیاژهایی که عملیات حرارتی اسپینودالی بر روی آنها انجام شده

ارزیابی میکروسکوپی

مقایسه خواص با انجام عملیات تجزیه اسپینودالی

افزایش استحکام

و…